تحليل تطبيقي شاخص هاي اشتغال شهري در استان كهگيلويه و بويراحمد با استفاده از روش CRITIC- MOORA

اولين شرط براي رشد و توسعه هر جامعه اي ايجاد اشتغال است، بنابراين، در برنامه ريزي هاي كلان، از اهميت چشمگيري برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، تحليل شهرستان هاي استان كهگيلويه و بويراحمد به لحاظ برخورداري از شاخص هاي اشتغال شهري است. در اين پژوهش كه از نوع توصيفي تحليلي است از داده هاي سالنامه آماري 1396 استان كهگيلويه و بويراحمد بهره گرفته شده است. وضعيت 8 شهرستان استان به لحاظ برخورداري از شاخص هاي اشتغال با استفاده از روش هاي تصميم گيري آنتروپي و مورا و كريتيك ارزيابي شده است. نتايج، گوياي آن است كه شهرستان بويراحمد نسبت به ساير شهرستان هاي استان با اختلاف در رتبه اول قرار گرفته و در سه بخش اقتصاد از وضعيت مطلوب تري برخوردار است. و بر اساس اولويت بندي شاخص هاي پژوهش با استفاده از روش كريتيك، شاخص اقتصادي در رتبه اول قرار گرفته است. سپس سطح توسعه يافتگي شهرستان هاي استان كهگيلويه و بويراحمد به لحاظ شاخص هاي اشتغال با استفاده از ضريب ناموزون موريس به چهار سطح برخوردار، نيمه برخوردار، متوسط و محروم تقسيم شده است. با توجه به نتايج به دست آمده از مدل موريس از 8 شهرستان استان كهگيلويه و بويراحمد، شهرستان بويراحمد نسبت به ساير شهرستان هاي استان از وضعيت مطلوب تري برخوردار است و در سطح برخوردار قرار گرفته است، شهرستان كهگيلويه در سطح نيمه برخوردار، دو شهرستان (گچساران و دنا)، در سطح متوسط و 4 شهرستان (بهمئي، چرام، باشت، لنده) از لحاظ شاخص هاي اشتغال در سه بخش كشاورزي، صنعت، خدمات در سطح محروم قرار دارند. نتايج نشان مي دهد كه بين شهرستان هاي استان كهگيلويه و بويراحمد به لحاظ برخورداري از شاخص هاي اشتغال تفاوت وجود دارد و بر اساس شاخص هاي اشتغال و امكانات در سه بخش كشاورزي، صنعت و خدمات، وضعيت اشتغال در شهرستان هاي استان يكسان نيست.