تبيين وضعيت شاخص‌هاي حكمروايي مطلوب شهري در شهر تهران

مشكلات ناشي از رشد سريع شهرنشيني در كشور عدم امكان مديريت جامعه شهري با ابزارها و شيوه‌هاي سنتي ، ضرورت تغيير در شيوه مديريت شهرها را دو چندان كرده است. اين تغيير با استفاده از رويكرد حكمروايي مطلوب شهري قابل تحقق است. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي تحليلي است. در اين پژوهش به منظور گردآوري داده‌ها و اطلاعات از روش كتابخانه‌اي و ميداني استفاده شد. جامعه آماري پژوهش را شهروندان ساكن در شهر تهران و كارشناسان و متخصصين تشكيل مي‌دهند. براساس آخرين سرشماري انجام گرفته در سال 1395 حجم جامعه آماري مربوط به شهروندان برابر با 8,679,936 نفر مي‌باشد. حجم نمونه آماري براي شهروندان با استفاده از فرمول كوكران 384 نفر و براي متخصصين 60 نفر برآورد گرديد. يافته‌هاي حاصل از اين پژوهش حاكي از آن است مقدار ميانگين بدست آمده براي وضعيت حكمروايي شهري به صورت كلي برابر با2/75، كه بيانگر وضعيت نامطلوب حكمروايي شهري در كلانشهر تهران است. از بين مؤلفه‌هاي حكمروايي شهري مؤلفه اجماع محوري با ميانگين 2/76 داراي بيشترين ميانگين و مؤلفه مسئوليت‌پذيري با ميانگين 2/71 داراي كمترين ميانگين است. در ارتباط با حكمروايي شهري و شاخص‌هاي آن از ديدگاه كارشناسان مقدار ميانگين كلي برابر با 2/23 و از ديدگاه مردم برابر با 2/22 است و با عنايت به سطح معناداري محاسبه شده كه برابر با 0/974 از ديدگاه اين دو گروه تفاوت معناداري وجود ندارد. از ديگر يافته‌هاي حاصل شده در اين پژوهش از ميان مؤلفه‌هاي تشكيل دهنده حكمروايي شهري، مؤلفه مشاركت با ضريب مسير0/263 داراي بيشترين تأثير بر پياده سازي حكمروايي شهري و در رتبه اول قرار مي‌گيرد. مؤلفه‌هاي كارايي واثربخشي، حاكميت قانون و مسئوليت پذيري به ترتيب با ضريب مسير0/182، 10/175 و 0/172 در رتبه‌هاي دوم الي چهارم، و مؤلفه پاسخگويي با ضريب مسير 0/084 در پايين‌ترين سطح و در رتبه آخر(هشتم) قرار گرفته است.