عنوان مقاله :
سازِكار اقتداريابي امويان در صدر اسلام با تأكيد بر نقش دهاه اربعه
عنوان به زبان ديگر :
The mechanism of Umayyad authorization in the beginning of Islam with emphasis on the role of the four geniuses
پديد آورندگان :
واسعي، عليرضا پژوهشكده علوم و فرهنگ اسلامي - گروه هنر و تمدن اسلامي , اميدي، زينب دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي , سيد، محمود دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي - گروه تاريخ و باستان شناسي
كليدواژه :
اقتداريابي , امويان , تحول خلافت , دهاه عرب , معاويه
چكيده فارسي :
تحول خلافت اسلامي به سلطنت اموي در فاصله زماني نسبتاً كوتاهي پس از رحلت پيامبر خدا6 رخ داد. اين تحول منشأ پرسش‌ها و تأملات بسياري شد، به ويژه آن كه سردمداري اين تحول را كساني بر عهده داشتند كه در سال‌هاي آغازين نبوت و تكون حاكميت اسلامي، علم رهبري ستيز و مبارزه با آن را به دوش مي‌كشيدند. گر چه در اين اقتداريابي از سنت ريشه‌دار قبيله‌گرايي و نقش خاندان‌هاي كنشگر عشيره محور نمي‌توان چشم پوشيد، اما آنچه بيش از همه اذهان پژوهشيان را به خود معطوف مي‌دارد، نقش همگرايانه شخصيت‌هايي است كه در زمان جاهلي به عنوان داهيان عرب شناخته شده بودند. مقاله حاضر در رويكردي فرانگرانه به نقش قهرمانان در تاريخ، با اين فرضيه كه دهاه اربعه، به ويژه شخصيت محوري معاويه در بازتوليد نظام سياسي عرب نقش برجسته داشت، به اين پرسش كانوني پاسخ مي‌دهد كه چرا جامعه اسلامي به سرعت به سوي نظام سياسي پيشااسلامي كشيده و تسليم حاكميتي شد كه در مقياس ارزش هاي اسلامي چندان موجه نمي‌نمود؟
چكيده لاتين :
The transformation of the Islamic caliphate to the Umayyad dynasty took place in a short time after the death of Prophet Mohammad. This transformation became the source of many questions and reflections, especially since those who led such a change were Islam’s antagonists in the early years of prophecy and the rise of Islamic rule. Although, the role of the deep-rooted tradition of tribalism and tribal activist families cannot be ignored in this authorization, what captivates the minds of researchers is the convergent role of the characters who were known as the Arab’s geniuses in pre-Islamic times. This paper answers the central question of why Islamic society quickly turned to the pre-Islamic political system and surrendered to a government that was not very justified on the scale of Islamic values by adopting a transcendental approach to the role of heroes in history by assuming that the four geniuses, especially Mu'awiyah as a central figure had a Prominent role in the reproduction of the Arab political system.
عنوان نشريه :
پژوهش نامه تاريخ اسلام
