تاريخ انگارۀ شيطان در عهدين و قرآن كريم

تاريخ انگاره، از روش هاي نوين با رويكردي تاريخي است كه مفهوم و انگاره مشخص را بررسي و تغييرات مؤلفه‌اي را در آن شناسايي و گستردگي، تنگنايي و دگرگوني‌ها را در طول تاريخ كه بر مفهوم ايجاد گشته، نشان مي‌دهد. مفهوم شيطان به مثابه يك انگاره تاريخي با معناشناسي و ريشه‌شناسي پيونده خورده كه در گستره تحول تاريخي قرار دارد. شيوه كاربست واژگاني جانشين‌هاي اين مفهوم در متن مقدس و كاركردهاي متنوع فريبندگي، هوشمندي و آزمايشگري، كيفيت دوگانه عيني و انتزاعي آن، بازنموني از همكنشي باورمندان اين متن با فرهنگ‌هاي ناهمسان و نحوه دگرديسي آن است. در اين ميان قرآن كريم با روايتگري منسجمانه معناي ويژه از مفهوم شيطان در پيوند با نظام گفتماني خاص ارائه داده است. اين پژوهش با روش توصيفي و تحليل متن در معناي كلي آن و مبتني بر وضعيت كاربرد عملي واژگان جانشين شيطان را در روايت‌گري تنخ و قرآن كريم با سويه در زماني، شيوه دگرگوني اين مفهوم را مورد خوانش قرار داده است.