تبيين معرفت‌شناسي اصلاح‌شده بر مبناي محافظه‌گرايي پديداري و نقش آن در توجيه باورهاي ديني

معرفت شناسي اصلاح‏ شده كه در دهه هاي اخير توسط الوين پلانتينگا احيا شده است، در مواجهه با چالش شاهدگرايي، باورهاي ديني را باورهايي داراي توجيه غير استنباطي و  بي نياز از شاهد، تبيين و حس خداشناسي را به عنوان قوه اي خاص كه اين باورها را توليد و توجيه مي كند، معرفي كرده است. اما افتراق توجيه از شاهد و توسل به حس خداشناسي به عنوان يك ادعاي خاص براي حل معضل كنوني كه نقش شاهدي براي طبيعت قايل نمي باشد، علاوه بر نقد هاي بسيار، مسئوليت سنگين اثبات را بر عهده خداباوران مي گذارد. ما در اين مقاله در راستاي تعديل معرفت شناسي اصلاح‏شده، با تبيين توسعه رويكرد محافظه گرايي پديداري، به عنوان رويكردي كه توجيه و شاهد را با گرايشي درون‎ گرايانه تعريف مي كند، تلاش كرده ايم توجيه غير استنباطي باورهاي ديني را با شاهدگرايي سازگار كنيم؛ همچنين با توجه به نظريه محافظه گرايي پديداري و يافته هاي علوم شناختي دين، حس خداشناسي را از قوه اي كه هيچ رابطه حمايتي ميان باورهاي ديني و طبيعت لحاظ نمي كند، به فرايندي فعال در دستگاه كشف عامل و قواي شناختي معمول انسان تغيير دهيم و به اين ترتيب رابطه حمايتي طبيعت و باورهاي ديني را حفظ كنيم.