ارزيابي روش هاي برآورد نياز آبي گياهان فضاي سبز شهري

با توجه به رشد جمعيت شهري، به علت افزايش آلودگي هوا و همچنين رسيدن به سرانه مطلوب فضاي سبز، لزوم توسعه فضاي سبز شهري بيش از گذشته روشن مي‌گردد. با اين حال كمبود منابع آبي قابل استحصال نگراني‌ها را در اين بخش افزايش مي‌دهد. مديريت مصرف منابع آبي، تنها راه‌كار مناسب و اصولي جهت جبران بخش زيادي از كمبود آب مورد نياز فضاي سبز مي‌باشد. محاسبه و برآورد نياز آبي فضاي سبز شهري مي‌تواند كمك شاياني به برنامه‌ريزي در جهت مصرف بهينه منابع آبي كند. در اين تحقيق تبخير و تعرق گياهان فضاي سبز شهري محدوده منطقه يك شهرداري تهران به مساحت خالص 1535.4 هكتار با استفاده از سه روش WUCOLS، IPOS و PF برآورد گرديد. محدوده مطالعاتي شامل 52 گونه مختلف گياهي مي‌باشد. جهت محاسبه تبخير و تعرق مرجع و مقدار بارندگي مؤثر، از داده‌هاي اقليمي ايستگاه هواشناسي شمال تهران در بازه 30 ساله (1395-1365) استفاده شد. نتايج نشان داد كه بيشترين مقدار نياز آبي محاسبه شده مربوط به روش PF به ميزان 786.72 ميليمتر در سال و كمترين آن مربوط يه روش IPOS به ميزان 378.08 ميليمتر در سال مي‌باشد. همچنين نتايج اين پژوهش حاكي از آن است كه روش WUCOLS با مجموع مقدار نياز آبي محاسبه شده 771.33 ميليمتر در سال، به علت داشتن پارامترهاي بيشتر و كامل‌تر و ارتباط مناسب‌تر با تمامي اهداف مد نظر در فضاي سبز شهري، روشي مناسب‌تر براي برآورد نياز آبي فضاي سبز شهري مي‌باشد.