دورنمايي از شرايط اقليمي دهه هاي آينده در پهنه جنوب شرق كشور

وقوع پديده هاي مخرب جوي و تغييرات وردايي هاي بزرگ مقياس آب و هوايي، زندگي و حيات بشري را در مقياس هاي منطقه اي تا جهاني به شدت متأثر ساخته است. پارامترهاي اقليمي نظير دما كمينه، دما بيشينه، بارش در يك محل، از متغيرهايي است كه بر اقليم منطقه تاثير گذار بوده و شناخت آنها تعيين كننده تغييرات اقليمي منطقه مي باشند. تحقيق حاضر نيز در همين راستا و به دليل اهميت آن، به منظور داشتن دورنمايي از شرايط اقليمي دهه هاي آينده در پهنه جنوب شرق كشور كه كمتر مورد توجه واقع شده، صورت پذيرفته است. در اين پژوهش، به بررسي متغيرهاي اقليمي در شش ايستگاه هاي سينوپتيك پهنه جنوب شرق كشور به دليل پراكنش مناسب و طول دوره آماري بالا (زابل، زاهدان، خاش، ايرانشهر، سراوان و چابهار) از سال 1987 لغايت 2020 پرداخته شد. نتايج ارزيابي دقت مدل LARSWG در شبيه سازي متغيرهاي اقليمي براساس شاخص هايMAE ،R2 ،NSE در پهنه جنوب شرق كشور در مرحله صحت سنجي نشان داد ﻣﺪل HadCM2 ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ دﻣﺎى ﺳﺎﻻﻧﻪ 23 درجه سانتي گراد پيش بيني كرده و دﻗﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاى ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮات اﻗﻠﻴﻤﻲآﻳﻨﺪه ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. ميانگين فصلي دما در شش ايستگاه افزايشي و مقدار بارش در ايستگاه هاي به سمت فصل زمستان و بهار بيشتر مي شود؛ بيشترين امواج گرمايي در دوره پايه متعلق به ايستگاه زابل بين 2120 روز مي باشد و درRCP8.5 بيشترين تعداد امواج در ايستگاه ايرانشهر متمركز مي شود و در RCP2.6 هر چه از سمت شمال به جنوب پيش مي رويم تعداد بين 1920 افزايش مي يابد. جا به جايي مكاني پهنه هاي آب و هوايي در سه دوره پياپي گوياي افزايش ضريب خشكي آب و هوايي است. در نهايت اينكه نتايج بيانگر روند افزايش دما و كاهش بارش در دهه هاي آينده نواحي جنوب شرق ايران خواهد بود.