پيش بيني خودتنظيمي يادگيري بر اساس باورهاي انگيزشي، باورهاي هوشي، و ادراك دانش آموزان مدارس تيزهوشان از جوّ كلاس درس: نقش ميانجي خودكارآمدپنداري و اهداف پيشرفت

زمينه و هدف: خودتنظيمي يادگيري نقش بسيار مهمي در فرايندهاي آموزش و يادگيري دانش آموزان دارد كه خودكارآمدپنداري تحصيلي و اهداف پيشرفت از عوامل مؤثر در توسعه اين توانايي هستند. بدين ترتيب هدف پژوهش حاضر، بررسي مدل پيش بيني خودتنظيمي يادگيري بر اساس باورهاي انگيزشي، باورهاي هوشي، و ادراك از جوّ كلاس با در نظر گرفتن نقش ميانجي خودكارآمدپنداري و اهداف پيشرفت در دانش آموزان مدارس تيزهوشان بود. روش: مطالعه حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش گردآوري داده ها همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر تمامي دانش آموزان مدارس تيزهوشان پايه دوم متوسطه در شهر تهران در سال تحصيلي 1399 بودند كه تعداد 400 نفر بر اساس روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودكارآمدپنداري عمومي (شرر و همكاران، 1982)، مقياس خودتنظيمي يادگيري و باورهاي انگيزشي (پينتريچ و همكاران، 1990)، پرسشنامه ادراك از جوّ كلاس (رووي، 2002)، مقياس باورهاي هوشي (عبدالفتاح و ييتس، 2006)، و پرسشنامه اهداف پيشرفت (ميگلي و همكاران، 1988) بودند. داده هاي گردآوري شده با روش مدل سازي معادلات ساختاري تحليل شدند. يافته ها: بر اساس نتايج، بين متغيرهاي اهداف پيشرفت، خودكارآمدپنداري، باورهاي هوشي، باورهاي انگيزشي، و ادراك از جوّ كلاس با خودتنظيمي يادگيري رابطه مثبت و معناداري وجود دارد (0/01 P). يافته ها همچنين نقش ميانجي گر خودكارآمدپنداري در رابطه بين باورهاي انگيزشي و ادراك از جوّ كلاس با خودتنظيمي يادگيري و نقش ميانجي گر اهداف پيشرفت در رابطه بين باورهاي انگيزشي با خودتنظيمي يادگيري را مورد تأييد قرار داد. نتيجه گيري: نتايج نشان داد شاخص هاي برازش مدل پژوهش در وضعيت مطلوبي قرار دارد. همچنين متغير باورهاي انگيزشي بر متغير خودتنظيمي يادگيري، هم اثر مستقيم و هم اثر غيرمستقيم معنا داري دارد.