تأثير بهره‌گيري از راهبرد «بسط» در ميزان كفايت و مقبوليت ترجمه‌هاي صفارزاده، مجتبوي و فولادوند از قرآن كريم

راهبرد «بسط» يكي از تكنيك‌هاي ارزيابي كيفيت در ديدگاه گارسس مشتمل بر «توضيح، تعريف، بسط نحوي، بسط معنايي، بسط خلاقانه، بسط ساده» بوده كه در سه سطح معناييواژگاني، نحوي و سبكي آن مي‌گنجند و در نهايت ميزان ويژگي‌هاي مثبت و منفي بيانگر كفايت و مقبوليت را نقد و بررسي مي‌كند. پژوهش حاضر با رويكردي تحليلي از نوع مقابله‌اي، بسامد انواع تكنيك‌هاي بسط را در سه ترجمۀ فولادوند با محوريت ترجمۀ وفادار، مجتبوي با محوريت ترجمۀ ارتباطي و معنايي، و صفارزاده با محوريت ترجمۀ آزاد از سوره‌هاي نبأ، تكوير و مطففين بررسي كرده است. سپس با تكيه بر آمار و نمودار، مقادير به‌دست آمده مقايسه شده و ميزان افزوده‌هاي منفي و مثبت از لحاظ كفايت و مقبوليت مشخص گرديده است. برآيند پژوهش نشان داد افزوده‌ها در سطوح معنايي و نحوي باعث تغييرات فراواني در سطح سبكي متن ترجمه شده، به‌طوري كه درصد چشم‌گيري در كفايت منفي مشاهده مي‌شود. بر اساس الگوي گارسس، ترجمه معنايي مجتبوي در كابرد راهبرد بسط، به نسبت كفايتِ مثبت بالايي كه دارد، از مقبوليت منفي كمتري برخوردار بوده و كفايت و مقبوليت ترجمۀ وي بيشتر از دو ترجمۀ آزاد صفارزاده و وفادار فولادوند مي‌باشد.