كانون هاي تصويرپردازي در نفثة المصدور زيدري

نفثه المصدور شهاب الدين محمد زيدري نسوي، از شاهكارهاي نثر مصنوع و فني فارسي است. اين اثر دلنوشته هاي نويسنده اي دردمند است كه با  بهره گيري اززبان تصوير به شرح وضعيت ايران و دلاوري هاي سلطان جلال الدين، مقارن هجوم وحشيانه تاتار پرداخته است. زبان مصنوع و سرشار از تصوير نويسنده، به بهترين نحو گوشه هايي از تاريخ اين سرزمين را در گذر زمان بازگو مي كند. هدف از پژوهش حاضر، كه به شيوۀ توصيفي– كيفي انجام شده، بررسي جايگاه تصوير و تصويرپردازي و ابعاد مختلف آن در نفثه المصدور است. به اين منظور پس از مقدمه اي كوتاه دربارۀ زمينۀ كار و اهداف پژوهش، مباحث اصلي در سه دسته مفهوم تصويرسازي، كانون هاي تصويرپردازي و شگردهاي تصويرپردازي، ذكر شده است. نتايج نشان داد كه نويسنده با شكل دهي كانون هاي تصويري اصلي در كنار تصاوير متفرق موجود در متن؛ تصاويري آفريده است كه يا تجربه هنري او را بازمي نمايد و يا با انتقال آن به مخاطب، حس همراهي و همدردي مخاطب را برمي انگيزد. تصاويري كه عمدتا ظاهري و سطحي مي باشد.