اثر تداخل علف‌هاي هرز بر عملكرد، ارزش غذايي و برخي خصوصيات مورفولوژيكي يونجه (Medicago sativa L.)

هدف: اين پژوهش به منظور بررسي اثر تداخل و عدم تداخل علف هاي هرز در تراكم هاي مختلف ساقه يونجه بر عملكرد، ارزش غذايي و برخي خصوصيات مورفولوژيكي گياه علوفه اي يونجه انجام گرديد. مواد و روش ها: آزمايش به صورت فاكتوريل و بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در دو چين، طي سالهاي زراعي 1397 الي 1398 به اجرا درآمد. عوامل آزمايش شامل تداخل و عدم تداخل علف هاي هرز در دو سطح (وجين دستي علف هاي هرز و عدم وجين دستي) و تراكم در چهار سطح (20، 40، 60 و 80 ساقه در متر مربع) بودند. يافته ها: طيف علف هاي هرز شناسايي شده در مزرعه شامل گلرنگ وحشي، گل گندم، شاخ برسر، پيچك صحرايي، سس، مرغ، خاكشير ايراني، فرفيون، جوپيازدار، جوموشك، گاوچاق كن، ترشك، مريم گلي، خاكشير تلخ، قياق، گل قاصد، شنگ و جغجغك بودند. نتايج در هر دوچين در سال سوم يونجه مستقر، نشان داد كه وجود علف هاي هرز سبب كاهش كمي و كيفي گياه علوفه اي يونجه شد. نتيجه گيري: گياه يونجه در چين دوم از رشد مطلوب تري نسبت به چين اول برخوردار بود، به طوري كه اين گياه بيشترين عملكرد تر و خشك را در چين دوم توليد نمود، لكن عدم تداخل علفهاي هرز، سبب افزايش ميزان خصوصيات برتر مورفولوژيكي يونجه نظير عملكرد تر و خشك، ارتفاع گياه، تعداد برگ در بوته، تعداد گره در ساقه اصلي گياه، مساحت برگ و درصد پوشش و نيز افزايش ارزش غذايي يونجه از لحاظ عناصر غذايي، پروتئين و فاكتورهايي نظير ADF، Ash ،CF، NDF گرديد.