بررسي اختلال اضطراب فراگير معلمان در شرايط همه‌گيري كوويد19

هدف پژوهش حاضر، شناسايي تأثير همه‌گيري كوويد19 برابتلاي معلمان به اختلال اضطراب فراگير است كه بااستفاده ازروش توصيفي ازنوع همبستگي انجام شد.جامعه پژوهش شامل كليه معلمان مقاطع تحصيلي ابتدايي و متوسطه كشوربود كه 407 نفرازآنهابااستفاده ازروش نمونه‌گيري گلوله برفي مجازي به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند.شركت‌كنندگان دراين پژوهش به پرسشنامه‌ ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي ومنتخب ومقياس اختلال اضطراب فراگيربه صورت برخط پاسخ دادند. به‌منظوراجراي پژوهش،نشاني اينترنتي پرسشنامه ومقياس براي نمونه‌هاي اوليه ارسال شدوآن‌ها نيزبراي معلمان ديگرارسال كردندواين زنجيره تاآخرين نمونه ادامه يافت.تحليل دادههاي پژوهش ازطريق تحليل تك متغيره(آزمونهاي ناپارامتري) وتحليل رگرسيون چندگانه بااستفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 انجام شد.يافته‌هاي پژوهش نشان دادهمه‌گيري كوويد19 با تغييراتي كه دروضعيت سلامتي وشرايط اجتماعي وفريندتعليم و تربيت ايجادمي‌كند، تجربه اضطراب فراگيررادرميان معلمان افزايش مي‌دهد،به‌طوري كه 6/9 درصداز معلمان اضطراب فراگيررا درشرايط شيوع بيماري تجربه كردند.با اين حال،آشنايي باتهيه محتواي الكترونيكي و آگاهي به آينده برنامه درسي ازعوامل محافظ معلمان دربرابر اضطراب ناشي از شيوع بيماري بودند.علاوه بر اين، ابتلاي خانواده به كوويد19 وپيگيري اخبار منفي به‌عنوان عوامل خطر براي افزايش تجربه اضطراب محسوب مي‌شدند.ديگرعوامل اضطرابزاي مرتبط با كوويد19 نظير سن به‌طور مثبت بااضطراب رابطه داشت ودوره تدريس، بيماري‌هاي زمينه‌اي معلمان و خانواده‌هايشان، آشنايي باشاد، آشنايي باروش تدريس در فضاي مجازي و استفاده ازحمايت‌هاي اجتماعي و روان‌شناختي به طورمنفي باتجربه علائم اضطراب معلمان درطي اين بيماري همه‌گير مرتبط بودند.اين نتايج، اهميت توجه به وضعيت سلامت رواني معلمان و تدبير و كاربست راهكارهايي براي تقليل عوامل اضطراب‌زا را در طي شيوع بيماري‌هاي همه‌گير توسط نظام آموزش وپرورش مورد تأكيد قرار مي دهد.