مديريت گردشگري ساحلي؛ تحليل رويكرد يكپارچه

سواحل به‌عنوان يكي از منابع غني طبيعي، در سراسر دنيا از ديرباز، مورد توجه فعالان اقتصادي اعم از بخش گردشگري بوده است. در ميان انواع بهره‌برداري‌ها از سواحل، گردشگري ساحلي، در رديف قديمي‌ترين شكل‌هاي گذران اوقات فراغت مردم محسوب و سالانه همراستا با توسعه امكانات و خدمات، به‌ تعداد گردشگران ساحلي افزوده مي‌شود. اين رشد قابل توجه گردشگري ساحلي از يك‌سو و حضور و فعاليت ديگر فعاليت‌هاي اقتصادي منتفع از اراضي و منابع ساحلي از سوي ديگر، ضرورت به‌كارگيري رويكردي همه‌جانبه را در مديريت گردشگري ساحلي مي‌طلبد؛ رويكردي كه بتواند با تفكر سيستمي، علاوه بر ايجاد هماهنگي ميان اجزاي تشكيل‌دهنده گردشگري، نسبت به محيط بيرون و ساير بخش‌ها نيز مسئول باشد. رويكرد يكپارچه به مديريت، رويكردي است كه با تأكيد بر مشايفي، مباحث پيرامون مفهوم «مديريت يكپارچه گردشگري ساحلي» بررسي و مورد تحليل قرار گرفته است. مطابق بررسي‌‌ها و نتايج، اتخاذ اين شيوه مديريت در عين مطلوبيت و محبوبيت، نيازمند عملياتيكردن معيارهايي چون ايجاد بستر قانوني و صراحت و شفافيت مقررات، حمايت مالي، وضوح كافي تعيين مسئوليت‌ها، تمركززدايي و توزيع قدرت منصفانه، فرهنگ‌سازي، تقويت احساس مسئوليت اجتماعي و نگرش و منطق پايداري در ميان سازمان‌هاي درگير و در ارتباط با گردشگري است كه در برخي شرايط و كشورها، كار آساني نخواهد بود.