بررسي عوامل اجتماعي موثر بر توسعه شهر تبريز با رويكرد كيفي

No Title

با توجه به نقش به سزاي توسعه شهري در عصر حاضر دست يابي به آن جزو اهداف تمام كشورها است. با اين حال بررسي ها نشان مي دهد كه شهر تبريز راه طولاني براي دست يابي به توسعه در پيش دارد. هدف مقاله حاضر شناسايي مفاهيم اجتماعي مرتبط با توسعه در شهر تبريز مي باشد. روش مورد استفاده اين پژوهش، كيفي و استراتژي داده بنياد مي باشد. داده ها با استفاده از تكنيك مصاحبه نيمه ساختار يافته جمع آوري شد. جامعه آماري پژوهش متخصصين شهر تبريز مي باشند كه داراي سمت اجرايي، تجربه يا سواد در حيطه توسعه شهر تبريز مي باشند. نمونه اين پژوهش شامل45 نفر از متخصصين توسعه و مسيولين شهري داراي سمت اجرايي (مديران عالي رتبه شهرداري و استانداري، فرمانداري، اعضاي شوراي شهر، اساتيد دانشگاه، موسسان و فعالان سازمان هاي مردم نهاد (سمن ها) و مسيولين ذيربط) مي باشد. روش نمونه گيري بر اساس روش مورد استفاده و هدف پژوهش، هدف مند بود. يافته هاي پژوهش نشان داد؛ 5 مفهوم اجتماعي كه تاثير زيادي بر توسعه شهر تبريز دارند عبارتند از؛«اختلال در مجاري جامعه پذيري»، «فرسايش اعتماد اجتماعي»، «ضعف همگرايي اجتماعي و سياسي»، «ضعف ارتباط متقابل احزاب و گروه هاي واسط با مردم» و «گسترش بي تفاوتي اجتماعي». از ديدگاه متخصصين رابطه اين 5 مفهوم با توسعه شهري رابطه اي معكوس مي باشد؛ به اين معني كه با گسترش هر يك از اين مفاهيم، روند دست يابي به توسعه شهري در تبريز كند تر مي شود. نهايتا «ضعف حكمراني اجتماعي(اختلال در كاركرد خرده نظام اجتماعي)» به عنوان هسته مركزي پژوهش انتخاب شد. يافته هاي اين پژوهش همسو با نظريات گيدنز، مك للند، ليپست، هيگن و نورث و يافته هاي پژوهش هاي تجربي مي باشد.

No abstract