تاثير فنوفيبرات بر سطح پلاسمايي BDNF و ماركرهاي مغزي استرس اكسيداتيو در تشنج كيندلينگ القاء شده با پنتيلن تترازول در موش كوچك آزمايشگاهي

هدف: اثر محافظت عصبي و اعمال مختلف آگونيست‌هاي PPAR α (گيرنده فعال‌شده تكثير پروكسيزومي-آلفا) مثل فنوفيبرات و بزافيبرات توسط مطالعات گذشته گزارش شده است. مطالعه حاضر اثرات ضدصرعي و عملكردهاي محافظت‌كننده عصبي فنوفيبرات در تشنج كيندلينگ القاء شده با پنتيلن‌تترازول (PTZ) در موش كوچك آزمايشگاهي را مورد ارزيابي قرار داد.مواد و روش‌ها: موش‌هاي كوچك آزمايشگاهي نر بالغ NMRI به صورت تصادفي در سه گروه به شرح زير قرار گرفتند (8=n): كنترل، موش‌هاي كيندلينگ بدون درمان و حيوانات كيندلينگ تيمار شده با فنوفيبرات. تزريق‌هاي داخل صفاقي تكراري PTZ (mg/kg45) يك‌بار هر 48 ساعت جهت ايجاد تشنج كيندلينگ براي 21 روز استفاده گرديد. موش‌هاي تيمار شده به صورت دهاني فنوفيبرات در دوزmg/kg 30 دريافت كردند. سطح پلاسمايي فاكتور نوروتروفيك مشتق‌شده مغزي (BDNF)، سطح مالوندي‌آلدهيد (MDA) مغز و تغييرات هيستوپاتولوژيك در پايان مطالعه ارزيابي شدند.يافته‌ها: دريافت فنوفيبرات به‌طور قابل توجهي مدت زمان تاخيري تشنج در موش‌هاي تيمار شده را بهبود بخشيد. فنوفيبرات به طور معني‌داري (0.05 P) سطح پلاسمايي BDNF در موش‌هاي كيندلينگ تيمار شده (ng/mL 0.08 ±12.06) در مقايسه با گروهPTZ (ng/mL 0.20 ±13.43) را كاهش داد. درمان با فنوفيبرات به‌طور معني‌داري (0.05 P) سطوح MDA در موش‌هاي كيندلينگ درمان شده در مقايسه با گروه PTZ را 68 درصد كاهش داد. هم‌چنين فنوفيبرات آسيب‌هاي هيستوپاتولوژيك در حيوانات كيندلينگ تيمار شده را بهبود بخشيد.نتيجه‌گيري: فنوفيبرات سطح BDNF پلاسما و سطح مغزي MDA به همراه تغييرات هيستوپاتولوژيك مغز در تشنج كيندلينگ در موش كوچك آزمايشگاهي را تصحيح كرد كه ممكن است با بهبود رفتارهاي تشنجي در ارتباط باشد.