مقايسه اثر متوكلوپراميد و پرومتازين در پيشگيري از تهوع و استفراغ پس از عمل جراحي كله سيستكتومي لاپاراسكوپي: يك مطالعه كارآزمايي باليني دو سويه كور

هدف: يكي از عوارضي كه مي‌تواند پس از بي‌هوشي اتفاق بيافتد؛ تهوع و استفراغ مي‌باشد. اين عارضه باعث نارضايتي بعد از عمل جراحي شود. بنابراين اين مطالعه با هدف بررسي مقايسه اثر متوكلوپراميد و پرومتازين در پيشگيري از تهوع و استفراغ پس از عمل جراحي كوله سيستكتومي لاپاراسكوپي انجام گرديد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به صورت يك كارآزمايي باليني دو سوكور بر روي 60 بيمار70-18 ساله با ASA class I و II كه جهت عمل جراحي غير اورژانسي كوله سيستكتومي لاپاراسكوپي مراجعه كردند، انجام شد. بيماران به صورت تصادفي به دو گروه متوكلوپراميد mg 10 و پرومتازينmg/kg 0.1 تقسيم شدند. بروز تهوع و استفراغ و شدت و هم‌چنين پارامترهاي هموديناميك بيماران در قبل از اينداكش، دقيقه يك، دقيقه 5 و دقيقه 15 و هم‌چنين در ريكاوري در لحظه صفر، دقيقه 30 و ساعت اول و ساعت دوم اندازه‌گيري و ثبت گرديد. يافته‌ها: پارامترهاي هموديناميك شامل ضربان قلب و فشار متوسط شرياني در زمان‌هاي مختلف در دو گروه با يك‌ديگر مقايسه شد كه در بررسي فشار متوسط شرياني در زمان‌هاي قبل از ريكاوري تفاوت معناداري مشاهده نشد؛ اما در زمان‌هاي ديگر در ريكاوري تفاوت معناداري بين دو گروه وجود داشت (0.05 P). در بررسي ضربان قلب اختلاف آماري معناداري در زمان‌هاي مختلف وجود نداشت (0.05 P). ميزان تهوع در زمان‌هاي مختلف اگر چه در گروه پرومتازين كم‌تر بود؛ اما تفاوت آماري معناداري مشاهده نشد (0.05 P). ميزان استفراغ در زمان‌هاي مختلف بين دو گروه مورد مطالعه مقايسه شد و با وجود كم‌تر بودن آن در گروه پرومتازين اختلاف آماري معناداري بين دو گروه مشاهده نشد (0.05 P). هم‌چنين شدت استفراغ در زمان‌هاي مختلف بين دو گروه اختلاف قابل توجهي نداشت (0.05 P). نتيجه‌گيري: بر اساس مطالعه حاضر متوكلوپراميد و پرومتازين به يك نسبت در پيشگيري از تهوع و استفراغ بعد ازكوله سيستكتومي لاپاراسكوپيك موثر بوده و نسبت به يك‌ديگر ارجحيت ندارند.