بررسي اثرات تحريك گيرنده‌هاي بتا2-آدرنرژيك در ناحيه قاعده‌اي-جانبي آميگدال بر رفتارهاي شبه-اضطرابي به‌دنبال استرس شوك الكتريكي كف پا در موش صحرايي نر

هدف: ناحيه قاعده‌اي-جانبي آميگدال ساختار بسيار مهم در انسجام اطلاعات اضطراب مي‌باشد. پيشنهاد شده است كه ناحيه قاعده‌اي-جانبي آميگدال، آوران‌هاي نورآدرنرژيك زيادي از هسته لوكوس سرلئوس دريافت مي‌كند. علاوه ‌بر ‌اين، استرس سبب افزايش ترشح نوراپي‌نفرين در ناحيه قاعده‌اي-جانبي آميگدال مي‌شود. بنابراين، در مطالعه حاضر، اثرات تحريك گيرنده‌هاي بتا2-آدرنرژيك در ناحيه قاعده‌اي-جانبي آميگدال بر رفتارهاي اضطرابي به‌دنبال استرس شوك الكتريكي بررسي مي‌شود. مواد و روش‌ها: استرس شوك الكتريكي (10 هرتز، ولتاژ 40 ميلي‌ولت به مدت 60 ثانيه) به كف پاي حيوان به مدت 4 روز پشت سر هم اعمال شد. سالبوتامول (آگونيست گيرنده بتا2-آدرنرژيك، μg/rat4) به صورت دوطرفه در ناحيه قاعده‌اي-جانبي آميگدال، 5 دقيقه قبل از شروع استرس در هر روز (به مدت 4 روز پشت سر هم) تزريق شد. رفتارهاي اضطرابي، 24 ساعت بعد از آخرين روز استرس با استفاده از تست‌هاي ماز مرتفع ‌بعلاوه‌اي شكل و جعبه باز ارزيابي شد. يافته‌ها: استرس شوك الكتريكي سبب كاهش معني‌دار زمان حضور و دفعات ورود به بازوي باز در تست ماز مرتفع شد. به طور مشابه، استرس سبب كاهش معني‌دار دفعات ورود و زمان سپري شده در ناحيه مركزي جعبه باز شد. هم‌چنين، استرس سبب كاهش معني‌دار تعداد grooming و rearing شد. تزريق سالبوتامول سبب افزايش معني‌دار زمان حضور و نيز دفعات ورود به بازوي باز در مقايسه با گروه استرس شد. هم‌چنين، سالبوتامول سبب افزايش زمان حضور در ناحيه مركزي، دفعات ورود به ناحيه مركزي، تعداد grooming و rearing، عبور از خطوط و مسافت كل طي شده شد. نتيجه‌گيري: گيرنده‌هاي بتا دو آدرنرژيك در ناحيه قاعده‌اي جانبي آميگدال احتمالاً واكنش‌هاي اضطرابي القا شده ناشي از استرس شوك الكتريكي را واسطه‌گري مي‌كنند.