مقايسه بين اميدواري و تحمل پريشاني در پرستاران بخش داخلي با افراد عادي

فاقد عنوان لاتين

پژوهش حاضر با هدف مقايسه بين مقايسه اميدواري و تحمل پريشاني در پرستاران با افراد عادي انجام شد. جامعه آماري را كليه پرسنل شاغلين بيمارستان وليعصر قايم شهر اشتغال به كار دارند بوده كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس تعداد 70 نفر پرستار و 70 نفر افراد عادي انتخاب و همتا سازي شدند. يافته ها نشان مي دهد ميانگين تفاوت ارزشي پرستاران بخش داخلي در تحمل پريشاني و اميدواري برابر با 29/94 بوده كه در مقايسه با همين مقدار در پاسخگويان افراد عادي كه برابر با 36/93 مي باشد و نشان دهنده اين است كه پرستاران بخش داخلي از ميانگين كمتري در تحمل پريشاني به نسبت پاسخگويان برخوردار مي باشند بنابراين يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد افراد اميدوار از مشكلات جسمي و آشفتگي رواني كمتري رنج مي برند و از نظر اجتماعي سازگارتر و اميدوارتر هستند تا افرادي كه از نظر حس اميد به زندگي در سطح پايين تري هستند.