بررسي تطبيقي رويكرد فلسفي كندي و سهروردي پيرامون پيشگيري و درمان حزن دنيوي

A Comparative Study on Kennedy's and Suhrawardi's Philosophical Approaches to the Prevention and Treatment of Worldly Sorrow

هدف پژوهش حاضر، بررسي ديدگاه كندي و سهروردي در باب پيشگيري و درمان حزن عرفاني و حزن دنيائي است؛ حزن عرفاني، موجب مي شود سالك به مرتبه اي فراتر باور داشته و براي وصول به آن تلاش نمايد. كنترل حزن دنيوي در روان شناسي به صورت ريشه‌اي بررسي نمي شود؛ لكن فيلسوفان مسلمان با توجه به مباني عقلي كه ريشه در آموزه هاي ديني دارد، راهكارهايي ارائه كرده اند. اين پژوهشِ كتابخانه اي و اِسنادي كه به روش توصيفي-تحليلي سامان يافته، با تمركز بر آثار كندي و سهروردي به پيشگيري و درمان بنيادين حزن پرداخته است. يافته هاي پژوهش حاكي از وجود راه حل منطقي و البته قابل تطبيق بر متون ديني در آثار اين دو مي باشد. هر يك از كندي و سهروردي عامل اصلي حزن را اشتباه انسان ها در جهان بيني مادي و زمين گير شدن انسان در مادياتِ مي دانند.

The purpose of this research is to investigate Kennedy's and Suhrawardi's philosophical approaches to the prevention and treatment of mystical and worldly sorrow. The mystical sorrow makes a mystic believe in a higher level and try to achieve it. In psychology, controlling the worldly sorrow is not analyzed basically, but Muslim philosophers have suggested some solutions based on the rational principles rooted in religious teachings. This library and documentary research, organized by a descriptive-analytical method, examined the fundamental prevention and treatment of sorrow with an emphasis on Kennedy's and Suhrawardi's works. According to the findings, there is a logical solution, which is also compatible with religious text, in works of these people. They both believe that the main factor of sorrow is human's mistake in material worldview and his/her involvement in material aspects