تدوين بسته آموزشي اميد مبتني بر شكرگزاري و امكان‌سنجي آن در افزايش رضايت از زندگي

Gratitude-Based Hope Training Package Based on Islamic Sources and Evaluating Its Feasibility to Increase Life Satisfaction

هدف از پژوهش حاضر تدوين بسته آموزشي اميد مبتني بر شكرگزاري و امكان‌سنجي آن در افزايش رضايت از زندگي است. رويكرد پژوهش كيفي و كمي بود و از دو روش تحليل محتوا و آزمايشي استفاده شد. در بخش كيفي داده‌هاي مربوط به شكر و اميد از منابع اسلامي گردآوري شد. براي اجراي پژوهش، جامعه آماري شامل كليه دختران جوان مجرد سنين 18−35 ساله شهر قم با شرايط اجتماعي−اقتصادي پايين بود كه با نمونه‌گيري هدفمند، سه نفر انتخاب شدند. براي اندازه‌گيري متغيرها، افزون‌بر پرسش‌نامه رضايت از زندگي داينر (1985)، بسته آموزشي اميد مبتني بر شكرگزاري با مبنا قرار دادن مداخله اميددرمانگري اسلامي صالحي و همكاران (1395) و افزودن برخي از فنون برخاسته از شكرگزاري براساس منابع اسلامي به كار گرفته شد. سپس جهت بررسي روايي محتوايي و شاخص روايي محتوايي از كارشناسان نظرخواهي شد. در بخش عملي بسته آموزشي، به شيوه طرح تك‌آزمودني با خط‌پايه چندگانه بر روي شركت‌كنندگان اجرا شد. داده‌‌ها با استفاده از نمودار و تحليل ديداري تحليل شدند. بسته آموزشي از سوي كارشناسان تأييد و امكان‌سنجي اجراي آن مشخص شد و نيز مداخله سبب افزايش رضايت از زندگي شد كه روندي باثبات داشت و تغييرات در مرحله پيگيري يك‌ماهه نيز حفظ شد. بنابراين بسته آموزشي اميد مبتني بر شكرگزاري اسلامي امكان استفاده براي افزايش رضايت از زندگي دختران جوان محله‌‌هاي محروم شهر قم را دارد.

The purpose of the present study is to develop a gratitude-based hope training package based on Islamic sources and evaluating its feasibility to increase life satisfaction. The research approach was qualitative and quantitative and two methods of content analysis and experimental method were used. In the quantitative part data about gratitude and hope gathered from Islamic sources. The study population consisted of all single young girls aged 18-35 in the city of Qom with low socioeconomic status and three persons were selected using purposful sampling. The instrument used was Diener satisfaction with life scale. At first, gratitude-based hope training package was developed based on Islamic Hope Therapy Intervention by Salehi (2016) and by adding some gratitude techniques that were based on Islamic sources. Then experts were consulted to evaluate content validity and content validity index. Afterwards, the training package was conducted on participants using a single-subject multiple baseline design. Data were analyzed using graphs and visual analysis. The training package was approved by experts and its conduct feasibility was determined. Intervention also increased life satisfaction, which had stable progress and changes were maintained in a one-month follow-up. Therefore, Islamic gratitude-based hope training package can be used to increase the life satisfaction of young girls in deprived neighborhoods of Qom.