مقايسه نشانه‌هاي اضطرابي در كودكان پيش‌دبستاني با و بدون اختلال طيف اتيسم

هدف: نشانه‌هاي اضطرابي در كودكان داراي اتيسم گزارش شده است. اكثر پژوهش‌ها بر كودكان سنين مدرسه تمركز داشته‌اند و به نشانه‌هاي اضطرابي در كودكان پيش‌دبستاني داراي اتيسم و مقايسه آن در گروه‌هاي كودكاني با شدت علائم مختلف و كودكان عادي پرداخته نشده است. لذا هدف پژوهش مقايسه اضطراب كلي و نشانه‌هاي اضطرابي در گروه‌هاي كودكان اتيسم با شدت علائم خفيف، متوسط و شديد و كودكان داراي رشد عادي است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر، مطالعه توصيفي پس‌رويدادي، از نوع مقطعي بود. در اين پژوهش چهار گروه شامل 25 كودك داراي اتيسم با علائم خفيف، 25 كودك داراي اتيسم با علائم متوسط، 21 كودك داراي اتيسم با علائم شديد و 25 كودك داراي رشد عادي شركت كردند. داده‌ها با استفاده از مقياس نمره‌گذاري اتيسم گيليام و پرسش‌نامه اضطراب پيش‌دبستان جمع‌آوري شدند. يافته‌ها: نتايج آزمون آماري تحليل واريانس تك‌متغيره و چند‌متغيره نشان داد كه بين چهار گروه در اضطراب كلي و نشانه‌هاي اضطراب فراگير، اضطراب اجتماعي و اضطراب جدايي تفاوت معنادار وجود دارد (P 0.001). گروه كودكان داراي اتيسم متوسط و اتيسم شديد در اضطراب كلي و نشانه‌هاي اضطرابي تفاوت معناداري با هم نداشتند (0.99=P). چهار گروه‌ در فوبي خاص تفاوت معناداري نداشتند (0.05 P). هم‌چنين، نتايج آزمون تعقيبي شفه نشان داد كه گروه كودكان داراي اتيسم خفيف شدت اضطراب كلي، اضطراب اجتماعي و اضطراب فراگير بيش‌تري را نسبت به گروه كودكان داراي اتيسم شديد و متوسط و كودكان داراي رشد عادي تجربه مي‌كنند (0.001 P). اضطراب جدايي در گروه كودكان داراي اتيسم خفيف و كودكان داراي رشد عادي بيش از دو گروه ديگر بود (0.001 P). نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي دهد كه هر چه قدر شدت علائم اتيسم افزايش مي بايد، به نوبه خود توانايي هاي شناختي در اين كودكان كاهش مي‌يابد، سطح اضطراب نيز كاهش مي‌يابد. بر اين اساس، به نظر مي‌رسد كه تجربه اضطراب مستلزم برخي مهارت‌هاي شناختي و سطوحي از رشد شناختي است كه در كودكان داراي اتيسم متوسط و اتيسم شديد داراي نقص هستند.