سطح‌بندي خطر مرگ بيماران داخلي در محيط‌هاي اورژانس پيش بيمارستاني

هدف: در اورژانس پيش‌بيمارستاني شناسايي بيماران داخلي در معرض خطر و كمك به اتخاذ تصميم‌هاي مناسب اهميت دارد. يكي از روش‌هايي كه به اتخاذ تصميمات مناسب در محيط‌هاي پيش‌بيمارستاني كمك مي‌نمايد، سطح‌بندي خطراتي است كه بيماران اين حوزه را تهديد مي‌كند. لذا اين مطالعه با هدف سطح‌بندي خطر مرگ بيماران داخلي در محيط‌هاي اورژانس پيش‌بيمارستاني انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه يك مطالعه توصيفي از نوع طولي آينده‌نگر بود كه از اول ارديبهشت تا آخر مرداد ماه سال 1398 به طول انجاميد. 675 بيمار در اين مطالعه مشاركت نمودند. نمونه‌گيري به‌صورت هدفمند، غيرتصادفي و متوالي از بين بيماران داخلي متقاضي استفاده از خدمات اورژانس پيش‌بيمارستاني، انجام شد. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش پرسش‌نامه‌هاي جمعيت‌شناختي بيماري و مقياس هشدار فوريت‌هاي داخلي پيش‌بيمارستاني بود. گردآوري داده‌ها توسط تكنسين‌هاي اورژانس پيش‌بيمارستاني و بر بالين بيماران انجام شد. سپس وضعيت بيماران تا زمان ترخيص از بخش اورژانس پيگيري گرديد. يافته‌ها: ميانگين نمرات مقياس هشدار فوريت‌هاي داخلي پيش‌بيمارستاني 6.21±11.95 بود. ميزان نسبت شانس براي هر نمره مقياس هشدار فوريت‌هاي داخلي پيش‌بيمارستاني، 1.193 بود، كه نشان مي‌دهد به ازاء هر يك واحد افزايش در نمرات مقياس هشدار فوريت‌هاي داخلي پيش‌بيمارستاني، 19.3% خطر مرگ بيماران افزايش مي‌يابد. بيماران بر اساس نمرات مقياس هشدار فوريت‌هاي داخلي پيش‌بيمارستاني به سه سطح سبز، زرد و قرمز تقسيم‌بندي شدند. مساحت زير منحني راك براي نمرات مقياس هشدار فوريت‌هاي داخلي پيش‌بيمارستاني جهت شناسايي مرگ و نياز به بستري شدن در بخش‌هاي مراقبت ويژه به ترتيب برابر با 0.847 (CI=0.793-0.901) و 0.755 (CI= 0.711-0.799) بود كه نشان‌دهنده حساسيت و ويژگي خوب اين ابزار براي شناسايي بيماران بدحال مي‌باشد. نتيجه‌گيري: مقياس هشدار فوريت‌هاي داخلي پيش‌بيمارستاني مي‌تواند جهت سطح‌بندي و ترياژ بيماران داخلي در اورژانس پيش‌بيمارستاني به ويژه در زمان بلايا مورد استفاده قرار گيرد. بر اساس آن مي‌توان بيماراني كه در سطح سوم و يا رنگ سبز قرار مي‌گيرند را با تاخير بيش‌تري به بيمارستان منتقل نمود و اين كار مي‌تواند كيفيت ارائه خدمات اورژانس پيش‌بيمارستاني را در زمان بلايا ارتقا دهد.