بررسي وضعيت خود‌مراقبتي بيماران ديابتي نوع دوم آموزش‌ديده بر اساس برنامه كشوري كنترل و پيشگيري ديابت در مراكز بهداشتي و درماني

هدف: وزرات بهداشت، درمان و آموزش پزشكي در چارچوب برنامه ملي كنترل و پيش‌گيري ديابت، بر اجراي برنامه‌هاي آموزشي براي بيماران ديابتي در مراكز بهداشتي نظارت و تاكيد دارد. هدف اين پژوهش بررسي وضعيت خودمراقبتي بيماران ديابتي نوع دوم آموزش‌ديده مبتني بر برنامه كشوري كنترل و پيشگيري ديابت بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع مطالعات تحليلي-مقطعي بود كه در سال 1398-1397 و در شهرستان زرند كرمان انجام گرفت. جهت گردآوري داده‌ها از پرسش‌نامه استاندارد داراي روايي و پايايي استفاده شد. يافته‌ها: در بين رفتارهاي خود‌مراقبتي در بيماران مورد بررسي بالاترين ميانگين مربوط به مراقبت پاها و كم‌ترين مربوط به پايش قند خون مي‌باشد. ميانگين نمره خودمراقبتي 41.79 با انحراف معيار 14.54 بود. بر اساس نتايج ميانگين خودمراقبتي در افراد مورد مطالعه بر حسب تاهل (P 0.001)، بر حسب سابقه ديابت در خانواده (0.01=P)، بر حسب نوع درمان (0.044=P)، و بر حسب وضعيت امكانات زندگي (0.007=P)، بود و تفاوت معني را در دو گروه مورد مقايسه نشان داد. نتيجه‌گيري: استفاده از رويكرد آموزشي مناسب و هم‌چنين تهيه محتواي آموزشي متناسب با مخاطب مورد نظر، مي‌تواند نقش مهمي در ارتقاء رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران ايفا نمايد. به نظر مي‌رسد ارزيابي سطح رفتارهاي خود‌مراقبتي مي‌تواند كمك شاياني به ارائه‌دهنده خدمت به بيماران ديابتي كند. زيرا از اين طريق ارائه‌‌دهندگان خدمت مي‌توانند محتواي آموزشي و رفتارهاي خود‌مراقبتي مورد نظر بيمار را شناخته و براي ارتقاء آن‌ها، رويكرد آموزشي مناسب را استفاده نمايند.