نقش ميانجي‌گر كفايت اجتماعي در رابطه‌ بين تفكر خلاق و هوش هيجاني با جهت‌گيري مذهبي

هدف: هدف پژوهش، تعيين نقش ميانجيگر كفايت اجتماعي در رابطه بين تفكر خلاق و هوش هيجاني با جهت گيري مذهبي بود. روش: روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري دختران دانش‌آموز پيش‌ دانشگاهي منطقه 4 تهران در سال تحصيلي 95-1394 به تعداد 1187 نفر بود. طبق نظر كلاين (2016) و با توجه به احتمال افت، 240 نفر به روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي انتخاب شدند. بنابراين از بين 10 دبيرستان دولتي منطقه 4 تهران، دبيرستان هاي آبسال، صديقه رودباري، امام محمدباقر و بنت الهدي صدر و سپس از هر دبيرستان 2 كلاس از 2 رشته علوم تجربي و رياضي به صورت تصادفي انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه هاي كفايت اجتماعي پرندين (1385)، تفكر خلاق عابدي (1363)، هوش هيجاني بار ان (1980) و جهت گيري مذهبي آلپورت و راس (1967) بود. پس از حذف 20 پرسشنامه ناقص، داده هاي 220 نفر با استفاده از تحليل مسير تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد تفكر خلاق، هوش هيجاني و كفايت اجتماعي مي توانند جهت گيري مذهبي دروني و بيروني را به ترتيب به صورت منفي و مثبت (0.001=P) پيش بيني كنند. ضريب مسير غير مستقيم تفكر خلاق و هوش هيجاني با جهت‌گيري مذهبي دروني به صورت منفي (0.104 =βو0.001=P) و (0.226 =βو0.001=P) و با جهت گيري مذهبي بيروني به صورت مثبت (0.054=βو0.006=P) و (0.117=βو0.006=P) از طريق ميانجي گري كفايت اجتماعي معنادار است. نتيجه گيري: با پرورش و تقويت متغيرهاي مستقل پژوهش، مي توان دانش آموزان را به سوي جهت گيري مذهبي دروني سوق داد.