مقايسۀ تأثير آموزش رويكرد شخصيت شغلي و مشاوره ساخت مسير شغلي بر انطباقپذيري مسير شغلي كودكان از ديدگاه طراحي زندگي

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسۀ اثربخشي آموزش مسير شغلي مبتني بر نظريۀ شخصيت شغلي و نظريۀ ساخت مسير شغلي بر انطباق ‌پذيري مسير شغلي كودكان بر اساس الگوي طراحي زندگي انجام گرفت. روش: طرح پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با مرحلۀ پيگيري بود و جامعۀ آماري تمامي كودكان پسر دبستاني سنين 10-13 سال، در سال تحصيلي 96-97 در شهر اصفهان بودند كه 72 نفر به‌ شيوۀ نمونه‌‌گيري هدفمند انتخاب و به‌ صورت تصادفي در سه گروه 24 نفري بر اساس نظريۀ شخصيت شغلي، نظريۀ ساخت مسير شغلي و كنترل جايگزين شدند. گروه‌ هاي آزمايش در هشت جلسۀ 45 دقيقه‌ اي شركت كردند؛ اما گروه كنترل، مداخله‌‌‌‌اي دريافت نكردند. داده ‌هاي پژوهش با استفاده از مقياس انطباق پذيري مسير شغلي فرم كوتاه مگ ‌گيوري، روسير، ساويكاس (2015) در سه مرحله گردآوري شد. يافته‌ ها: نتايج حاصل از تحليل داده‌‌ها با استفاده از روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر نشان داد مشاوره‌ مسير شغلي مبتني بر نظريۀ ساخت مسير شغلي به‌طور مؤثري سبب افزايش انطباق ‌پذيري مسير شغلي و مؤلفه‌هاي دغدغه، كنترل و كنجكاوي در دانش‌آموزان پسر شده و اثر آن در طول زمان نيز ثابت ماند؛ در حالي‌كه مشاورۀ مسير شغلي مبتني بر نظريۀ شخصيت تنها بر نمرۀ كل انطباق‌ پذيري مسير شغلي تأثير معناداري داشته است. نتيجه گيري: با توجه به نتايج مي‌ توان از مشاوره‌ ساخت مسير شغلي مبتني بر نظريۀ ساخت مسير شغلي و مشاوره مبتني بر نظريۀ شخصيت شغلي براي افزايش انطباق‌ پذيري مسير شغلي كودكان استفاده نمود.