بررسي عملكرد استراتژي‌هاي بيمه سبد سرمايه تحت مدل تصادفي ماركف رژيم متغير در بورس اوراق بهادار تهران

هدف: استراتژي‌هاي بيمه سبد، نوعي روش‌هاي ساختاري هستند كه با تعيين مقداري براي كف، سطح مشخصي از اطمينان (بيمه) را ارائه مي‌كنند. به بيان ديگر با استفاده از اين استراتژي‌ها‌ي معاملاتي، مي‌توان حداقل بازده از پيش‌ تعيين‌ شده‎اي را كسب كرد. اين پژوهش ضمن بيان نحوه ساخت و تخصيص دارايي در اين استراتژي‌ها، به بررسي عملكرد استراتژي بيمه سبد با نسبت ثابت (CPPI) و بيمه سبد بر اساس ارزش در معرض ريسك (VBPI) مي‌پردازد. روش: ابتدا مدل رياضي رويكرد با نسبت ثابت در حالت محدودشده، ارائه شد. در حالت محدودشده، استقراض با نرخ بدون ريسك امكان‌پذير نيست. در ادامه با استفاده از تبديل فوريه تابع مشخصه، تابع چگالي بازده استخراج شد. با استفاده از تابع چگالي بازده، ارزش در معرض ريسك در سطوح اطمينان مدنظر به‌دست آمد و در نهايت به‎كمك آن، مدل رياضي رويكرد مبتني بر ارزش در معرض ريسك ارائه‌ شد. به‌منظور برآورد روند حركتي دارايي ريسكي، از مدل با رژيم متغير استفاده شد كه به واقعيت نزديك‌تر است. يافته‌ها: نتايج نشان مي‌دهد كه هر دو استراتژي در كنترل ريسك نامطلوب موفق عمل كرده‌اند و اين عملكرد با افزايش سطح اطمينان و تعداد دفعات تغيير چيدمان سبد در طول دوره سرمايه‌گذاري بهبود مي‌يابد. در مقايسه دو استراتژي، سنجه امگا نشان مي‌دهد كه در آستانه‌هاي پايين عملكرد استراتژي با نسبت ثابت بهتر است. همچنين پراكندگي نتايج شبيه‌سازي‌شده براي ارزش نهايي سبد نشان داد كه رويكرد با نسبت ثابت در محافظت از كف عملكرد بهتري دارد. نتيجه‌گيري: استراتژي‌هاي بيمه سبد، ريسك نامطلوب را نسبت به استراتژي خريد و نگهداري به‌طور چشمگيري بهبود مي‌دهند و همچنين، استراتژي بيمه سبد با نسبت ثابت در قياس با استراتژي بيمه سبد مبتني بر ارزش در معرض ريسك عملكرد بهتري دارد.