تأثير پيچيدگي اقتصادي بر آلودگي محيط زيست

امروزه يكي از مهمترين چالش‌هاي پيش روي اقتصاد جهاني، آلودگي محيط زيست، گرمايش زمين و تغييرات آب و هوايي ناشي از آن است. بهبود دانش و تكنولوژي را مي توان يكي از عوامل كنترل كننده انتشار آلايندگي معرفي نمود. يكي از جديدترين شاخص هايي كه منعكس كننده ميزان دانش و تكنولوژي به كار رفته در ساختار توليد يك كشور است، شاخص پيچيدگي اقتصادي است. در اين پژوهش با استفاده از داده هاي 99 كشور در دوره 20171992 به بررسي اثر پيچيدگي اقتصادي به عنوان معيار سطح تكنولوژي، دانش و مهارت يك اقتصاد، بر آلودگي محيط زيست در چارچوب فرضيه منحني زيست محيطي كوزنتس پرداخته شده است. آلودگي محيط زيست با معيار ميزان انتشار دي‌اكسيد كربن سنجيده شده، زيرا حجم قابل توجهي از گازهاي گلخانه‌اي مربوط به آن است. همچنين از مدل داده‌هاي تابلويي و روش حداقل مربعات معمولي پويا به منظور برآورد رابطه ميان متغيرها استفاده شده است. نتايج اين برآورد نشان مي‌دهد كه پيچيدگي اقتصادي اثر منفي و معني‌داري بر آلودگي محيط زيست داشته و همچنين فرضيه منحني زيست محيطي كوزنتس به صورت تجربي مورد تأييد قرار گرفته است. اين نتايج تجربي بيان مي‌كند كه با بهبود تكنولوژي، دانش و مهارت در اقتصاد، ميزان انتشار دي‌اكسيد كربن كاهش مي‌يابد.