ارزيابي پايداري مكاني آبخوان ورامين در سه بعد كمي، كيفي و محيط زيستي

به منظور حفظ و بقاي منابع آب زيرزميني، ارزيابي پايداري ‏آبخوان‌ها در برابر وقايع و تنش‏هاي مختلف اعم از انساني و اقليمي ضروري است. بدين منظور در اين مقاله با استفاده از شاخص‏هاي پايداري منابع آب زيرزميني در سه بعد كمي، كيفي و محيط زيستي ارزيابي پايداري مكاني در آبخوان ورامين مورد سنجش قرار گرفته است. اين شاخص‏ها شامل شاخص تغيير در ذخيره آب زيرزميني (شاخص هيدروژئولوژي كمي)، شاخص تغيير در كيفيت آب زيرزميني و شاخص مشكلات كيفيت آب زيرزميني (شاخص‏هاي هيدروژئولوژي كيفي)، شاخص آسيب‌پذيري آب‏هاي زيرزميني و شاخص خشك‌سالي آب زيرزميني (شاخص‏هاي محيط زيستي) هستند. پس از ارزيابي هر شاخص، پايداري كلي آبخوان با تلفيق شاخص‌ها با دو روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) و آنتروپي انجام گرفته است. براين اساس نتايج نهايي ارزيابي پايداري آبخوان در دشت ورامين نشان مي‌دهد كه بخش شرقي آبخوان پايداري بالاتري نسبت به بخش غربي آبخوان دارد. پايداري پايين آبخوان در بخش‌هاي غربي بين عدد صفر تا 25 نمايانگر نياز شديد پياده‌سازي طرح‌هاي مديريت احياي آبخوان است. وضعيت هيدروژئولوژيكي و هيدروژئوشيمي آبخوان نتايج به دست آمده از وضعيت پايداري آبخوان را تأييد مي‌نمايد. از لحاظ هيدروژئولوژيكي بخش شمالي و شرقي آبخوان ضخامت زياد و قابليت انتقال بالايي وجود دارد در حالي كه در غرب دشت ضخامت به شدت كاهش پيدا مي‌كند و آبرفت‌ها نيز دانه‌ريز با قابليت انتقال پايين هستند. همچنين حضور رودخانه شور در بخش غربي آبخوان كه مسير عبور فاضلاب است باعث كاهش پايداري كيفي و افزايش آسيب‌پذيري آبخوان در بخش غربي آبخوان شده است.