شناسايي اولويت‌هاي بخش آب جهت سازگاري با تغيير اقليم در حوضه زاينده‌رود با رويكرد پدافند غيرعامل

هدف از انجام اين تحقيق، بررسي گزينه‌هاي اصلي سازگاري با تغيير اقليم در حوضه زاينده‌رود بر اساس رويكرد پدافند غيرعامل بوده است. بدين منظور در مرحله اول، ميزان تغييرات دما و بارش حوضه در افق 20 سال آتي (2021 تا 2040) با استفاده از تركيب وزن‌دهي‌شده مدل‌هاي GCM گزارش پنجم IPCC، تخمين زده شدند. در مرحله بعد با استفاده از نظرات كارشناسان و محققين مختلف در خصوص مديريت منابع آب و پدافند غيرعامل، معيارها و گزينه‌هاي اصلي براي سازگاري با تغيير اقليم در حوضه زاينده‌رود مشخص گرديدند. بر اساس امتيازات ارائه‌شده توسط كارشناسان، مقايسات زوجي بر اساس تحليل سلسله مراتبي (AHP) صورت گرفت. نتايج نشان داد كه به طور متوسط، دماي حوضه در طي 20 سال آينده حدود 0.9 درجه سانتي‌گراد افزايش و بارندگي حوضه نيز حدود 13.3 درصد كاهش پيدا خواهد نمود. از ميان معيارهاي منتخب جهت سازگاري با تغيير اقليم بر اساس رويكرد پدافند غيرعامل، معيار «عدم آسيب به معيشت كشاورزان»، بالاترين امتياز را به خود اختصاص داد. همچنين از ميان گزينه‌هاي سازگاري با تغيير اقليم، گزينه‌هاي «مديريت تقاضاي آب»، «افزايش تأمين آب» و «كاهش عرضه آب» به ترتيب بالاترين امتيازات را جهت سازگار نمودن حوضه با تغيير اقليم، كسب نمودند. در حالت كلي نتايج تحقيق نشان داد كه سياست‌هاي عرضه‌محور و همچنين سياست‌هاي جيره‌بندي آب نمي‌توانند الگويي مناسب جهت كاهش مخاطرات و تعارضات در زمينه مديريت آب باشند و در صورتي كه سياست‌هاي مديريت تقاضاي آب به صورت اصولي و صحيح به اجرا درآيند، تهديدات آتي مديريت منابع آب (با رويكرد پدافند غيرعامل) را مي‌توان كاهش داد.