تأثير افزايش ظرفيت مخزن بر پايداري استاتيكي سد خاكي (مطالعه موردي: سد خاكي كمال صالح)

با گذشت زمان از ساخت سدها به دليل افزايش جمعيت و كاهش حجم مفيد مخزن در اثر تجمع رسوبات، نياز به ذخيره بيشتر آب افزايش مي‌يابد. يك گزينه براي دستيابي به ذخيره آب بيشتر، افزايش ظرفيت مخزن سد با بالابردن تراز سرريز است. يكي از بررسي‌هايي كه لازم است براي امكان‌ اجراي اين راهكار در سدهاي خاكي صورت گيرد، تحليل پايداري شيب‌هاي بالادست و پايين‌دست سد با لحاظ اين افزايش ارتفاع است. در پژوهش حاضر، تحليل پايداري استاتيكي سد سنگريزه‌اي كمال‌صالح در تراز فعلي سرريز در سه حالت پايان ساخت، تراوش دائم و افت سريع با استفاده از نرم‌افزار GeoStudio و با بكارگيري روش‌هاي تعادل حدي بيشاپ، جانبو، مورگنسترنپرايس و معمولي انجام شد. همچنين براي شرايط تراوش دائم، پايداري سد در شرايط افزايش تراز سرريز به صورت گام به گام (تا 4 متر ارتفاع مجاز تعيين شده از تحليل تراوش)، بررسي گرديد. طبق نتايج، سد در شرايط فعلي تراز سرريز براي هر سه حالت پايدار بود. البته هرچند كه در حالت افت سريع، ضريب اطمينان ابتدا تا يك مقدار حداقل كاهش و سپس با ادامه افت تراز آب افزايش يافت، اما براي كمترين مقدار آن هم ضريب اطمينان تأمين گرديد . در شرايط افزايش ظرفيت مخزن تا 4 متر افزايش تراز سرريز، ضريب اطمينان پايداري شيب پايين‌دست كاهش يافت، اما در تمام روشهاي تحليل انجام شده ميزان اين كاهش قابل توجه نبوده و همچنان حداقل ضريب اطمينان لازم تأمين‌شد.