ارائه چارچوبي كمّي براي نگاشت شناختي فازي لايه‌اي، با استفاده از رويكرد تركيبي «نقشه خودسازمان‏دهنده» و «تئوري گراف و رويكرد ماتريس» (SOM-GTMA)

هدف: هدف تحقيق حاضر، توسعه و بهبود نگاشت شناختي فازي لايه‌اي در ساختاردهي مسائل با ابعاد بالا و ارائه چارچوبي كمّي براي استفاده از اين رويكرد در تحليل مسائل آشفته و ساختار نيافته مديريتي است. روش: در اين تحقيق با تركيب روش خوشه‌بندي «نقشه خودسازمان‌دهنده» و «تئوري گراف و رويكرد ماتريس» و استفاده از آن در روش نگاشت شناختي فازي لايه‌اي، تلاش شده محدوديت‌هاي اين رويكرد در تحليل مسائل بزرگ كاهش يابد. مبتني بر روش ارائه شده در تحقيق حاضر، مسئله از طريق خوشه‌بندي مولفه‌ها و ايجاد ساختار لايه‌اي براي نگاشت شناختي مدل‌سازي مي‌شود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف توسعه‌اي و كاربردي است و از حيث نحوه به دست آوردن داده‏ها، در زمره پژوهش‏هاي توصيفي محسوب مي‏شود. يافته‌ها: مبتني بر روش‌شناسي ارائه شده در تحقيق حاضر، مسائل داراي بيش از 12 مولفه، ابتدا در يك فرايند كاهش ابعاد از طريق خوشه بندي به تعداد كمتري دسته مولفه كه زيرنگاشت ناميده مي‌شود، مدلسازي مي‌شود. سپس روابط بين مولفه ها در هر زيرنگاشت مورد تحليل قرار گرفته و وزن اعتباري هر زيرنگاشت بر اساس روابط في ما بين مولفه‌هاي همسايه، به دست مي‌آيد. اين رويه تا لايه اول نگاشت ادامه پيدا مي‌كند تا در نهايت، درجه فعالسازي هر يك از زيرنگاشت‌ها در تكرار n+1 به دست آيد و رفتار هر يك از متغيرها در بلند مدت مشخص شود. در تحقيق حاضر، مسئله دستيابي به مديريت زنجيره تامين پايدار در صنعت پتروشيمي، تحليل شده است و بر اساس نتايج حاصل، «همكاري در زنجيره تامين»، «توسعه سازماني» و «تعهدات مديريت به توسعه پايدار» به ترتيب مؤثرترين عوامل در توانمندسازي مديريت زنجيره تامين پايدار در صنعت پتروشيمي هستند. نتيجه‌گيري: مبتني بر روش ارائه شده در تحقيق حاضر، مسئله از طريق خوشه‌بندي مولفه‌ها و ايجاد ساختار لايه‌اي براي نگاشت شناختي مدل‌سازي مي‌شود. روش ارائه شده در تحقيق حاضر قابليت مدل‌سازي مسائل با تعداد بالاي متغير مداخله‌گر را دارد.