مدل‌سازي زنجيره تامين حلقه بسته با بكارگيري از سناريوها در مواجهه با عدم قطعيت در كميت و كيفيت برگشتي‌ها

هدف: هدف از اين پژوهش ايجاد يك مدل مبتني بر سناريو براي طراحي و برنامه‌ريزي شبكه زنجيره تامين حلقه بسته در حالتي است كه در جريان برگشت شرايط عدم قطعيت در دو بعد كمي و كيفي محصولات به پايان عمر خود رسيده به آن اضافه شده است. روش: از يك مدل برنامه‌ريزي خطي عدد صحيح مختلط، با تابع هدف بيشينه كردن سود و يك سري سناريو بكارگيري شده، كه به صورت يك مدل چند محصوله با چند دوره زماني و با در نظر گرفتن جريان مواد خام بين موجوديت‌هاي شبكه بررسي و ارائه شده است. همچنين در مسير برگشت در دو بعد از مرجوعي ها (مقدار يا تعداد برگشت و كيفيت كالاي برگشت داده شده) عدم قطعيت لحاظ شده است. شروع جريان برگشت زنجيره، از مشتريان به مراكز دسته بندي بوده كه در واقع منشا عدم قطعيت موجود در مدل نيز همين دو موجوديت هستند. يافته‌ها: از جمله يافته‌هاي اصلي اين تحقيق، بررسي امكان‌پذيري بكارگيري اين گونه از رويكردها در حل مدل‌هاي واقعي بوده، كه با توجه به نتايج بدست آمده از مدل مي‌توان نتيجه‌گيري نمود كه رويكرد سناريو محور مي‌تواند در خصوص مدل‌هايي كه عدم قطعيت در آن‌ها بصورت توابع رياضي قابل مدل شدن هستند در مدت زمان مناسب به جواب‌هاي قابل قبولي برسد. نتيجه‌گيري: در مدل حل شده با داده ‌هاي واقعي از صنعت فولاد، بكارگيري يا عدم بكارگيري از نقاط بالقوه براي احداث موجوديت‌هاي زنجيره بررسي شده است. همانطوريكه انتظار مي ‌رود با افزايش سطح كيفي محصولات بازگشتي نياز به مواد اوليه كاهش پيدا كرده و در نتيجه سود كلي زنجيره افزايش مي ‌يابد و با افزايش تعداد برگشتي ‌ها بدليل افزايش هزينه‌ هاي عملياتي (و نياز به ايجاد تاسيسات جديد) ميزان سود دهي با نرخ افزايشي، كاهش مي يابد كه اين امر خود مي ‌تواند زنجيره را در سطوح بالاي برگشتي ‌ها غير سودده نمايد.