تحليل موانع توسعه گردشگري پزشكي (مطالعه موردي:منطقه 6 تهران)

همواره از گردشگري پزشكي به عنوان مسافرت گردشگران به منظور بهره برداري از خدمات پزشكي به كشورهاي ديگر ياد مي شود. در طي سال هاي اخير به خصوص در كشورهاي در حال توسعه ، گردشگري پزشكي به عنوان تجارت مهم تبديل شده است . گردشگري پزشكي در كشورها درآمدزايي اقتصادي،توسعه توليد ناخالص ملي،افزايش اشتغال زايي،جلوگيري از فرار مغزها و بهبود زيرساخت ها را به همراه داشته است. كشور ايران نيز با توجه به ارزاني خدمات پزشكي آن نسبت به ساير كشورها ، وجود نيروهاي متخصص و پزشكي مدرن ، از ظرفيت هاي قابل توجهي در اين زمينه بر خوردار است . اما وجود معضلات و مسائلي مانند ضعف برنامه ريزي ، ضعف هاي مديريتي و ساير عوامل سبب شده كه گردشگري پزشكي در ايران از جايگاه خوبي برخوردار نباشد . لذا در پژوهش حاضر با روش توصيفي-تحليلي و از نظر هدف از نوع كاربردي به تحليل موانع توسعه گردشگري پزشكي (مطالعه موردي:منطقه 6 تهران) پرداخته شده است . جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه صاحب نظران ، كارمندان و اساتيد دانشگاه حوزه پزشكي و توريسم تشكيل مي دهند كه حجم نمونه آن بر اساس مدل كوكران تعداد 40 نظر مشخص شد.نتايج يافته ها بر اساس آزمون ميانگين و آزمون دوجمله اي در نرم افزار spss مورد ارزيابي قرار گرفت.نتايج نشان داد كه در مجموع موانع اقتصادي و زيرساختي تاثير گذاري بيشتري در عدم توسعه گردشگري پزشكي منطقه 6 تهران ايفا مي كنند و موانع سياسي نيز كمترين نقش را در راستاي توسعه گردشگري پزشكي منطقه 6 تهران ايفا مي نمايند.