نقش پلي‌مورفيسم rs4149056 ژن SLCO1B1 در آسيب عضلاني ناشي از آتورواستاتين در بيماران قلبي عروقي ساكن غرب استان مازندران

سابقه و هدف: استاتين ها يكي از پر مصرف ترين داروهاي قلبيعروقي هستند.كاهش عوارض جانبي اين داروها در جلوگيري از شكست درمان اهميت زيادي دارد. هدف از اين مطالعه، بررسي پلي‌مورفيسم rs4149056 ژن SLCO1B1، در بيماران مصرف‌كننده آتورواستاتين و ارتباط آن با وقوع ميوپاتي در بيماران قلبيعروقي ساكن غرب استان مازندران مي‌باشد. مواد و روش‌ها: نوع مطالعه توصيفيمقطعي و جمعيت مورد مطالعه شامل 161بيمار مصرف‌كننده آتورواستاتين بود، كه در سال 1396 و 1397به درمانگاه قلب و عروق بيمارستان امام سجاد (ع) رامسر و بيمارستان شهيد رجايي تنكابن مراجعه كردند. كليه بيماران آتورواستاتين با دوز 40 ميلي‌گرم روزانه به مدت 8 هفته دريافت كردند و تمامي ماركرهاي ليپيدي بيماران و نيز سطح آنزيم كراتين فسفو كيناز (CPK) به عنوان معياري از ميوپاتي پس از طي دوره درماني اندازه‌گيري شد. بعد از 8 هفته، بيماران داروي آتورواستاتين را با دوز 20 ميلي‌گرم دريافت كردند و مجددا تمامي ماركرهاي فوق اندازه‌گيري شد. در بررسي تعيين پراكندگي پلي‌مورفيسم rs4149056 ژن SLCO1B1 از روش PCRARMS استفاده شد. يافته‌ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه كاهش دوز داروي آتورواستاتين توانست در ميزان كلسترول تام و LDL تفاوت معني‌داري ايجاد كند(0.05 P)، اما ميانگين اين تغييرات در بين ژنوتيپ‌هاي مختلف معني‌دار نبوده است(0.05 P). درخصوص تري‌گليسيريد، در بيماران با ژنوتيپ TC و در خصوص HDL در بيماران با ژنوتيپ CC، تغيير دوز دارو سبب ايجاد تفاوت‌هاي معني‌دار شد شد(0.05 P). علاوه بر اين، در بيماران داراي ژنوتيپCC ، درصد بيماران با CPK بالا، 2 برابر بيماران با CPK نرمال بود. استنتاج: نتايج مطالعه حاضر مي‌تواند در پيش‌بيني بروز ميوپاتي در بيماران دريافت‌كننده استاتين‌ها و جلوگيري از عوارض ناشي از آن‌ها نقش داشته باشد.