شيوع و علل مرگ و مير نوزادان پره ترم متولد شده در بيمارستان امام خميني ساري در سال 1399

سابقه و هدف: دوره نوزادي از جهت ايجاد سازگاري‌هاي فيزيولوژيكي با محيط خارج رحم دوره‌اي بسيار مهم و آسيب‌پذير است و بدون شك اولين قدم در كاهش ميزان مرگ نوزادان شناسايي اين عوامل مي‌باشد. مهم‌ترين علت مرگ و مير نوزادان، تولد پره‌‌ترم (نارس) است، لذا اين مطالعه به بررسي شيوع و عوامل مرتبط با مرگ نوزادان پره‌ترم پرداخت. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي كه در بيمارستان امام خميني ساري در سال 1398 انجام شد، تعداد 150 نوزاد به چهار گروه متولد شده در 24 تا 28 هفته، 28 تا 32 هفته، 32 تا 34 هفته و 34 تا 37 هفته دسته‌بندي شدند، سپس ميزان مرگ‌و‌مير و عوامل موثر بر آن مقايسه شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS20 تجزيه ‌و تحليل شد. P 0/05 سطح معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: يافته ها نشان داد كه بين مرگ و مير نوزادان و سن حاملگي ارتباط معني‌داري وجود دارد(0.001 P). بين مرگ نوزادان و جنسيت (0.264=P)، نوع بارداري (0.548=P)، نوع زايمان مادر(0.999=P) و علل زايمان زودرس (0.770=P) ارتباط معني‌داري وجود نداشت. استنتاج: مهم‌ترين عامل در كاهش مرگ نوزادان جلوگيري از تولد نوزاد پره‌ترم است كه اين امر لزوم مداخلات موثرتر در مراقبت‌هاي پيش از تولد و پيشگيري از زايمان‌هاي زودرس و نيز بهبود مداخلات در پيشگيري و درمان عوارض بارداري و زايمان را مي‌طلبد. درضمن سطح‌بندي در ارائه خدمات پري‌ناتال و ايجاد مراكز مراقبت‌هاي ويژه نوزادي و تكميل تجهيزات مراقبتي از نوزادان نارس ضروري است.