بررسي رخساره ها، محيط رسوبي و چينه شناسي توالي تبخيري - كربناته قاعده آسماري در تاقديسهاي بنگستان، پوتو و ميدان پارسي ، حوضه ي رسوبي زاگرس، جنوب باختري ايران

سازند آسماري اولين سنگ مخزن كربناته شناخته شده در دنيا و بزرگ ترين سنگ مخزن نفت در حوضه رسوبي زاگرس مي باشد.اين سازند در ناحيه فرو افتادگي دزفول و ايذه گسترش چشمگيري دارد. در اين مطالعه تمركز اصلي بر روي جايگاه چينه شناسي بخش انيدريت قاعده اي سازند آسماري بوده است، لذا در سه برش چينه شناسي (برش سطح الارضي كوه پوتو و كوه بنگستان و همچنين برش تحت الارضي چاه 19 پارسي) اقدام به مطالعه و بررسي وضعيت اين توالي گرديده است. اين برش ها بر مبناي توصيف صحرايي و تغيير سنگ شناسي، از قديم به جديد تقسيم بندي شده اند. با توجه به شباهت اين واحدهاي سنگي، چه از نظر مكاني و چه زماني، در منطقه مورد مطالعه، به اختصار ويژه گي هاي رخساره اي و ميحطي آنها از قديم به جديد پرداخته شده است. گذر از توالي مارنهاي سبز و سنگ آهك دولوميتي متشكل از رخساره هاي مارني مربوط به محيط دريايي نسبتا عميق، آرام و كم انرژي ، به سمت توالي آهك هاي متوسط لايه رخساره پكستون-گرينستون اائيد و فاورينا دار نشان دهنده كم عمق شدن حوضه رسوبي بخش هاي انتهايي سازند پابده به سمت قاعده سازند آسماري است كه در نهايت با تشكيل رخساره استروماتوليت صفحه اي همراه بوده است. در ادامه و با افزايش محدود شدن حوضه رسوبي شرايط جهت تشكيل تبخيري سولفاته هموار گرديده كه به صورت توالي ژيپس با ضخامت بين 6 الي 7 متر نهشته شده است. اين ضخامت زياد و تقريبا خالص از ژيپس و انيدريت بنابر تقسيم بندي فوركنر، جزء توالي تبخيري افزون (Evaporite dominated) مي باشند كه تشكيل آنها در يك محيط سالينا تفسير شده است. در زمان اكيتانين به دليل افت سطح آب دريا، حوضه درون پلاتفرمي آسماري به طور موقت از درياي باز جدا مي شود و انيدريت زيردريايي رسوب مي كند . اگرضخامت رسوبات انيدريتي و گسترش جانبي آنها را در نظر بگيريم، چنين فرض مي شود كه اين انيدريت ها رسوبات زيردريايي هستند كه در حوضه هاي شور ايزوله تشكيل شده اند. تخمين عمق دقيق تشكيل اين رسوبات سخت است اما براساس مورفولوژي حوضه ممكن است 10 تا 15 متر باشد.