تقريرهاي نوصدرايي برهان صديقين و نوآوري هاي آن

Neo-Sadr's interpretations of the seddiqin proof and its innovations

ملاصدرا به عنوان موسس حكمت متعاليه در بسياري از آراء خود داراي نوآوري است كه اين نوآوري ها وجه تمايز و برتري اين مكتب فلسفي نسبت به مكاتب گذشته است. وي، به تبع نوآوري هاي مبنايي خود، به تقرير جديدي از برهان صديقين نيز دست يافته است. وجه امتياز تقرير صدرا بر تقريرهاي ابن سينا و سهروردي در ابتناي اين تقرير بر مباني خاص صدرايي چون اصالت وجود، تشكيك وجود، بساطت وجود و امكان فقري نهفته است. همچنين اين نوآوري ها در تقريرهاي پيروان مكتب صدرايي نيز به چشم مي خورد كه نقطه اوج آنها در تقرير علامه طباطبايي و تقريري است كه استاد جوادي آملي از تقرير علامه به دست مي دهد. نوآوري ايشان اولا در تعيين دقيق محل نزاع برهان است كه بر اساس آن محل نزاع، حيثيت اطلاقي حقيقت وجود است و نيز در تبيين صحيح مدعاي برهان است مبني بر اينكه گزاره «حقيقت وجود ضرورت (ازلي) دارد» يك گزاره بديهي اولي است. بنابراين مساله اصلي چنين است: «نوآوري هاي ملاصدرا و حكماي صدرايي در برهان صديقين چيست؟» هدف از اين پژوهش آن است كه با تبيين صحيح دو تقرير علامه طباطبايي و استاد جوادي آملي بتواند از اشكالات وارده بر تقريرهاي برهان صديقين بكاهد.

Mulla Sadra, as the founder of transcendent wisdom, has innovations in many of his views, which are the distinguishing feature of this philosophical school from the previous ones. For example, he has obtained a new interpretation of the Seddiqin proof. The advantage of Sadra's interpretation over Ibn Sina and Suhrawardi's interpretation is based on Sadra's specific principles such as the originality of existence, graded unity of being, simplicity of existence and the possibility of poverty. These innovations are also seen in the expositions of the followers of the Sadra’s school. Their culmination point is in the expositions of Allameh Tabatabai and the expositions that Master Javadi Amoli gives from the explanation of Tabatabai; His innovation is first in determining the exact place of the dispute, according to which the place of the dispute is the absolute status of the truth of existence, and also in correctly explaining the claim that the statement "the truth of existence is necessary (eternally)" is a first obvious proposition. So the main question is: "What are the innovations of Mulla Sadra and Sadrian sages in the seddiqin proof?" The purpose of this study is to be able to reduce the problems with the interpretations of the Seddiqin proof by correctly explaining the two exposition of Tabatabai and Javadi Amoli.