نقدي بر ديدگاه شوپنهاور در باب اختيار

A Critique of Schopenhover's View on Authority

شوپنهاور در متافيزيك خويش بر اين باور است كه هر چيزي در جهان و زندگي به مثابه تعين اراده، ذيل اصل دليل كافي و زمان و مكان قرار دارد و بالضروره عينيت مي يابد. طبعا اراده انسان به عنوان بنياد و اساس اخلاق هم مي بايست ذيل اصل دليل كافي قرار گرفته و بالضروره عينيت يابد. در اين صورت اساسا اخلاق شوپنهاور منتفي است، چرا كه حوزه اخلاق نيازمند آزادي و بيرون ماندن از حيطه اصل دليل كافي است. او براي رفع اين مانع و هموار كردن مسير براي اخلاق با وضع اصطلاح «آزادي اراده نامتعين»، كه تعبير ديگري از شيء في نفسه است، به سراغ تفكيك پديدار و شيء في نفسه مي رود و آزادي را به دومي نسبت مي دهد؛ در حالي كه اراده «انسان» به عنوان مبناي اخلاق در حوزه پديدار قرار دارد و تابع اصل دليل كافي و زمان و مكان و بنابراين تابع ضرورت است و از آزادي و اختيار بهره اي ندارد. شوپنهاور بر اين باور است كه انسان و اراده او در مقام وجود و ذات آزاد است نه در مقام فعل؛ در حالي كه به واسطه آزادي در افعال است كه اختيار و مسيوليت پذيري آدمي در حوزه اخلاق اثبات مي شود. بنابرين، به صرف پذيرش آزادي در مقام وجود و ذات مسيله شوپنهاور برطرف نمي شود.

Schopenhauer believes in his metaphsics that everything in the world as determined by the will, under the principle of sufficient reason and the time and the place, and necessarily become objective. Naturally, the human will as the moral foundation should follow the principle of sufficient reason and objectivity will necessarily, In this case, the fundamental moral Schopenhauer is excluded because the ethics need to freedom and stay out of the realm of the principle of sufficient reason.He goes to side separation nomen and phenomen that resolve this obstacle with establish term Liberum arbitrium indiffentiae and attribute liberty to nomen; while human will as the base of morality located in realm phenomen and under the principle of sufficient reason and the time and the place. Therefore followes of necessity and is not free. Other subject is that Schopenhauer believes that human will is freedom capacity being and substance not capacity act; while liberum arbitrium prove in morality realm through freedom in acts. Therefore Schopenhauer problem doesn't solve with mere accept freedom capacity being and substance.