حيات ديني از ديدگاه شوراي واتيكان دو

Religious Life from the Point of View of the Vatican Council II

به نظر مي رسد بيانيه شوراي واتيكان دو مهم ترين مواجهه كليساي كاتوليك با مباحث روشن گري پس از دوران رنسانس باشد. پيش ازآن، ايمان دار واقعي به كسي اطلاق مي گرديد كه خود را در داخل كليسا تنها وقف خدمت به مسيح نمايد، و فرد مسيحي خارج از حوزه كليسا به نوعي شهروند درجه دو محسوب مي گرديد. اما پس از اين بيانيه، جوامع خارج از كليسا مورد مقبوليت و پذيرش كليسا واقع گرديدند، و براساس اين حكم مسيحيان اين جوامع نيز مي توانستند خود را وقف خدمت به مسيح نمايند. اكنون، با مطالعه و بررسي مقاله، اين مساله در ذهن مخاطب مطرح مي گردد كه كليساي كاتوليك دربرابر دست آوردهاي دنياي جديد در موضع ضعف قرار گرفته است يا از آغاز تاريخ مسيحيت نسبت به اصول مسيحيت اصيل دچار بدفهمي و كج فهمي شده، و يا از آن غافل بوده است. از نظر مترجم، هرگونه پاسخ مدقق به اين پرسش اساسي مي تواند راه گشاي مواجهه درست و شايسته جهان اسلام با مسايل نوظهور دنياي جديد باشد.

The Vatican Council Statement II seems to be the Catholic Church's most important encounter with post-Renaissance Enlightenment issues. Before that, a true believer was someone who devoted himself exclusively to serving Christ in the church, and a Christian outside the church was considered a second-class citizen. But after this statement, the communities outside the church were accepted by the church, and according to this decree, the Christians of these communities could also dedicate themselves to the service of Christ. Now, reading the article raises the issue in the minds of the audience that the Catholic Church has been in a weak position in the face of the achievements of the modernity, or since the beginning of the history of Christianity has misunderstood the principles of genuine Christianity, or ignored it have been. According to the translator, any accurate answer to this fundamental question can be a guide to the correct and worthy confrontation of the Islamic world with the emerging problems of the new world.