استدلال دور باطل عليه مولينيزم؛ اشكال رابرت آدامز و پاسخ تامس فلينت

Adam’s Vicious Circle Argument against Molinism and Flint’s Critique of It

نظريه مولينيزم (Molinism) بيش از هر چيز درصدد جمع ميان آموزه مشيت الاهي و وفاداري به اراده آزاد فرد انساني است. يكي از مواضع اختلاف در اين ميان، چگونگي علم خداوند و حدود آن است؛ به اين معنا كه چنانچه به نحوي به علم پيشين الاهي ملتزم باشيم، با توجه به اقتضايات چنين علمي، چگونه مي توان به طور همزمان، اول، اراده آزاد را نيز در جانب مخلوق مختار حفظ نمود، و دوم، بي آنكه با نقض اختيار در جهت اخير مواجه باشيم، آن را همسو با اراده ازلي و مشيت الاهي بدانيم. راه حل پيشنهادي مولينيزم، آموزه علم مياني است كه به حسب آن، شرطي هاي خلاف واقع صادق متناظر با فعل مختار، به مثابه دست آويزي جهت برون رفت از معضل مزبور معرفي مي شوند. رابرت آدامز (Robert Merrihew Adams) فيلسوف تحليلي مسيحي، با پرسش از اساس صدق شرطي هاي فوق الذكر، استدلالي در اثبات دوري بودن علم مياني، و همچنين پوچ بودن آن اقامه مي كند؛ چه، تحليل علم مياني ما را با اين واقعيت مواجه مي كند كه عليرغم تلاش مولينيزم غايت آن، كه همانا اثبات اختيار است، تامين نمي شود. از ديگر سو، تامس فلينت (Thomas Flint) ديگر فيلسوف مسيحي آمريكايي، ضمن نقدي مفصل، موضع آدامز را باطل مي شمرد. در اين مقاله، چنانكه از عنوان آن برمي آيد، ابتدا به استدلال آدامز و سپس به نقد فلينت بر آن به طور مشروح پرداخته شده است.

More than anything else, Molinism seeks to prove the compatibility between providence and free will. One of the current debates is what God’s knowledge is and its limits. That is, if we accept middle knowledge, how can we believe in two things; First, the freedom and second, the Compatibility of free will with divine providence. Molinism’s suggested solution is middle knowledge. Based on the middle knowledge, the counterfactual that corresponds to a free action is the solution to this problem. Asking the truth validity of these conditionals, Adams argues that middle knowledge is the begging the question and absurd. Because the analysis of middle knowledge tells us that despite the efforts of Molinism, freedom is not proven. On the other hand, in a detailed critique, Flint dismisses Adamschr('39') claim. In this article, as its title suggests, first Adamschr('39') argument and then Flintchr('39')s critique of it are discussed in detail.