سنت هاي تدفين در آئين زردشتي گري، تداوم سنت ديرپاي تدفين ثانويه ي دوره فراپارينه سنگي و نوسنگي

The Burial Tradition in the Zoroastrian Religion, The Continuation of the Long Tradition of Secondary Burial during Epipalaeolithic and Neolithic Periods

سنت ها تدفيني يكباره خلق نشده اند و در بلند مدت عوامل زيادي در شكل گيري آنها دخيل بوده اند. مشابه شيوه تدفيني (استودان) در دين زرتشتي، در دوره هاي فراپارينه سنگي تا اواخر عصر مفرغ در فلات ايران و خارج از ايران، از منطقه لوانت و آسياي مركزي يافت شده است.. اين پژوهش ارزيابي و بررسي ارتباط شيوه تدفين ثانويه از دوره فراپارينه سنگي تا زمان ظهور دين زرتشتي و تاثير آن بر شيوه تدفين در آئين زرتشتي است. بر اين اساس، پژوهش حاضر در پي پاسخ به پرسش هاي زير است: بر اساس داده هاي باستان شناختي تدفين ثانويه از چه زماني شروع و به چه صورتي انجام مي گرفته است؟ بر چه آيين هايي اشاره دارد؟ و چه ارتباطي ميان شيوه تدفين ثانويه با شيوه تدفين در آئين زرتشت وجود دارد؟. روش انجام اين پژوهش به صورت توصيفي – تحليلي است. در پژوهش حاضر اطلاعات لازم از گزارش‌هاي باستان شناختي و انتشارات، گردآوري شده است و در نهايت با تجزيه و تحليل اطلاعات و شواهد موجود، به پرسش هاي مطرح شده، پاسخ داده شده است. تدفين هاي ثانويه در ايران و لوانت در دوره هاي فراپارينه سنگي و نوسنگي شباهت هايي به شيوه تدفين در دين زرتشتي دارند. ممارست سنت شيوه تدفين ثانويه به نظر مي رسد فراتر از احترام به طبيعت بوده، همچنين به نظر مي رسد اين شيوه در بين گروه هاي غير يكجانشين رايج بوده است كه مردگان را در محل استقرار دفن مي كردند. احتمالا اين افراد در جايي خارج از محل استقرار فوت شده اند و امكان انتقال اجساد به محوطه جهت تدفين وجود نداشته است، بنابراين متوفيان در همان محل رها مي شده اند و بعدها بعد از بين رفتن بافت هاي نرم، استخوان ها جمع آوري شده و در محوطه در قبور دفن مي شده اند.

Burial traditions have not been formed all at once and in the long term numerous factors and variables have played a role in its formation and continuation or obsolescence. Among these factors, we can mention the influence and contacts made between different cultures, and in the meantime, Zoroastrian culture can not be an exception to this rule and it can be said that the burial practice in the Zoroastrian religion (Ossuary) probably has a long history among different ethnic groups and nations, and these cultures were influential in adopting the burial practice (Ossuary) in the Zoroastrian religion. Similar to the burial practice (Ossuary) in the Zoroastrian religion, it has been found in the Iranian plate and Levant and Central Asian in the Epipaleolithic period to the late Bronze Age. Therefore, the aim of this research is to evaluate the relationship between the secondary burial practice during the Epipaleolithic period and the time of the advent of Zoroastrian religion and its effect on the burial method in Zoroastrianism. Accordingly, the present research seeks to answer the following questions: How early on and how did the burial data of archaeology come from? an‎d what is the connection between the method of the second burial and burial in Zoroastrianism?. The method of this research is descriptive-analytical, based on archaeological reports. In the present study, information was obtained from archaeological reports and published articles about various sites of Iran's plateau and Levant and Central Asia, of which secondary burials have been discovered. The philosophy of doing this burial method could be different or a reason other than respect for nature, and these secondary burials were probably carried out by non-sedentry groups that used permanent sites for burial and probably died somewhere outside the facility, and the possibility of transferring bodies to There were no grounds for burial, so the deceased were abandoned in the same place, and later, after the loss of soft tissues, the bones were collected and buried in the graves in the site.