بررسي پيكربندي فضاهاي كارا با رويكرد تخليه‌‌ ايمن ساختمان در هنگام حادثه (مطالعه موردي: خوابگاه دانشجويي)

Investigating the configuration of efficient spaces with the safe evacuation approach of the building during the accident Case Study: Student Dormitory

در سال‌هاي اخير گسترش مراكز آموزش عالي و دانشگاه‌‌ها، رشد روزافزون تعداد دانشجويان و خوابگاه‌هاي دانشجويي را به دنبال داشته است. با توجه به تعداد زياد دانشجويان در خوابگاه آتش‌‌سوزي و حادثه در اين محيط‌‌ها به‌عنوان يك تهديد جدي به شمار مي‌رود. در همين راستا اقدامات متعددي جهت محدودسازي و كاهش آسيب در محيط‌‌هاي خوابگاهي هنگام حادثه انجام‌شده كه اقدامات سازه‌‌اي و غير سازه‌اي را شامل مي‌گردد. اين اقدامات در ابتدا ايمني را فراهم نموده و سپس پتانسيل محيطي را جهت تخليه‌‌ي سريع (روز هنگام حادثه) ارتقا مي‌‌دهد. لذا پژوهش‌‌هاي متعددي با شبيه‌‌سازي تخليه‌‌ي اضطراري بر كاهش مدت‌زمان تخليه متمركزشده‌‌اند.‌‌ بدين منظور در اين مقاله شبيه‌سازي تخليه انساني در خوابگاه دانشجويي بلوك 1 دختران دانشگاه شهيد بهشتي (با شبيه‌‌سازي 178 دانشجو) هنگام حادثه در نرم‌افزار Pathfinder صورت پذيرفت. همچنين تحليل عمق فيزيكي و عمق بصري با مبنا قرار دادن ورودي با نرم‌افزار Depth map جهت كاهش سلسه‌مراتب فضايي و دسترسي سريع‌‌تر، مورد سنجش قرار داده شد. نتايج شبيه‌سازي نشان داد كه بهينه‌سازي مقدماتي خوابگاه با مبلمان و تجهيزات (اقدامات غير سازه‌اي) شرط لازم براي ايمن‌‌سازي خوابگاه جهت تخليه بوده، اما با توجه به تأثير ناچيز آن در مدت‌زمان تخليه (از 223.7 ثانيه به 219.8 ثانيه)، كافي نيست. ازاين‌رو بعد از بهينه‌‌سازي با مبلمان و تجهيزات، خوابگاه با دو روش بهينه‌‌سازي با مداخله‌‌ي سازه‌‌اي (احداث پله‌‌ي اضطراري با دو درب خروج) و كاهش جمعيت استفاده‌‌كنندگان نيز مورد ارزيابي قرار گرفت. درروش اول با مداخله‌‌ي سازه‌‌اي، مدت‌زمان تخليه از 219.8 ثانيه به 150.5 ثانيه كاهش يافت و در روش دوم نيز با كاهش جمعيت استفاده‌‌كنندگان در طبقات دوم و سوم از 4 نفر به 3 نفر، زمان تخليه از 219.8 ثانيه به 178.8 ثانيه- كاسته شد كه به‌عنوان روشي كم‌‌هزينه‌‌تر پيشنهاد گرديد. در پايان نيز روشي جهت كارا نمودن ساختمان خوابگاه با توجه به پيكربندي فضايي جهت تخليه اضطراري ارائه شد.

In recent years, the expansion of higher education centers and universities has led to a growing number of students and student dormitories. Due to the large number of students in the dormitories, fires and accidents in these areas are considered as a serious threat. In this regard several measures have been taken to limit and reduce injury in dormitories in the event of an accident involving both structural and non-structural measures. These measures first provide safety and then enhance the environmental potential for rapid evacuation (i+n the event of an accident). Therefore, several studies have focused on reducing evacuation duration by simulating emergency evacuation. For this purpose, this paper simulates the human evacuation in the student dormitory of Block 1 of Shahid Beheshti University (with 178 students simulated) during the accident in Pathfinder software. In addition, physical depth and visual depth were analyzed by input-based Depth map software to reduce spatial hierarchy and faster access. The simulation results showed that preliminary optimization of the dormitory with furniture and equipment (non-structural measures) was a prerequisite for dormitory immunization to be evacuated, but due to its negligible effect on evacuation time (from 223.7 seconds to 219.8 seconds) it is not enough. Therefore, after optimization with furniture and equipment, the dormitory was evaluated with two methods of structural intervention (construction of emergency stairs with two exit doors) and reduction of the population of users. In the first method, with the structural intervention, the evacuation time was reduced from 219.8 seconds to 150.5 seconds, and in the second method by reducing the population of users in the end of second and third floors from 4 to 3 persons, evacuation time decreased from 219.8 seconds to 178.8 seconds which was suggested as a less expensive method. In the end, a method was proposed to make the dormitory work efficient with respect to the spatial configuration for emergency evacuation.