تحليل دلبستگي به مكان و متغيرهاي وابسته به آن در مكان‌هاي سوم شهري (نمونۀ موردي: پارك ائل‌گلي تبريز)

زندگي انسان‌ها در شهرها وابسته به عوامل مختلفي است. يكي از نيازهاي زندگي انسان‌ها در سطح شهر، تعاملات اجتماعي است كه رفع آن نيازمند فضاهايي در سطح شهر است كه مكان‌هاي سوم شهري بهترين فضا براي تعاملات اجتماعي از طريق دلبستگي مكاني است. از اين‌رو مقالۀ حاضر به بررسي رابطۀ بين دلبستگي به مكان و مكان‌هاي سوم شهري مي‌پردازد. روش تحقيق به‌صورت توصيفيتحليلي و از نوع پيمايشي است. حجم نمونه 305 نفر از بازديدكنندگان ائل‌گلي تبريز است. براي مدل ساختاري از تحليل‌عاملي مرتبۀ دوم (SEM) و نرم‌افزارهاي آماري استفاده شد. مطابق نتايج پژوهش، در مدل ساختاري نهايي رابطۀ بين دلبستگي مكاني و مكان سوم شهري ائل‌گلي، دو بعد مشاركت (جذابيت و خودبيانگري) 81.6 درصد وابستگي مكاني و هويت مكاني 79.2 درصد پيوند اجتماعي را تشكيل مي‌دهند. در كل، جذابيت و پيوند اجتماعي 80.1 درصد وفاداري بازديدكننده را به خود اختصاص مي‌دهد. درنتيجه مكان‌هاي سوم شهري (ائل‌گلي) در شكل‌گيري دلبستگي به مكان تأثير داشته‌اند و دلبستگي مكاني هم در مشاركت، وفاداري، هويت‌بخشي مكان، پيوند اجتماعي و جذابيت در مكان سوم شهري (ائل‌گلي) بسيار مؤثر بوده است.