آداب جانقي در آينه متون دستورنامه‌هاي درباري دوره صفوي

تصويري كه از ساختار حكومتي نظام‌هاي سلطنتي ايران در بخش عمده‌اي از رسالات و بررسي‌هاي تاريخي وجود دارد، سيماي يك »نظام سلطنتي سلسله‌مراتبي مطلقه « است كه همه چيز در آن در نهايت از تصميماتِ شخصي فرد حاكم سرچشمه مي‌گيرد. با وجود اين، در ميان اسناد و متون تاريخي با شواهد متعددي دال بر وجود نهادهاي مشورتي و يا آداب و سنن مشورت روبه‌رو مي‌شويم كه تصوير ديگري از نظام تصميم‌گيري در دربارهاي ايراني ارائه مي‌دهد. يكي از اين نهادهاي مشورتي كه در دستورنامه‌هاي آداب درباري موجود در دربار صفوي به صراحت از آن ياد شده و حتي تشكيل جلسات آن با آداب و تشريفات به‌خصوصي همراه بوده، »مجمع امراي جانقي « است. در اين مقاله نخست به پيشينه تاريخي سنت »جانقي « در دوره صفوي و چگونگي شكل‌گيري آن پرداخته شده و پس از ارائه توصيف كوتاهي از ساختار، اركان و حوزه اختيارات »مجمع امراي جانقي «، آداب برگزاري جلسات اين مجمع با توجه به گزارش‌هاي موجود در دستورنامه‌هاي آداب درباري به ‌جاي ‌مانده از دوره صفوي، مورد بررسي قرار گرفته است.