تحليل سير ارتباط و تأثير سياست‌هاي حكومتي بر شهرسازي و نماي شهري خانه‌هاي تهران در دوره‌گذار

معماري معاصر ايران و فراز و نشيب‌هاي آن همواره از منظرهاي مختلفي موردبحث و بررسي واقع‌شده است. در اين ميان معماري دوره‌گذار يا انتقال به‌دليل تغييرات ناگهاني در طراحي معماري همواره مورد پرسش قرارگرفته است. با توجه به اين‌كه عوامل بسياري بر طراحي معماري تأثيرگذار است در اين مقاله سعي در بررسي تخصصي سير ارتباط و نحوه تأثيرگذاري ميان سه عامل سياست ، شهرسازي و معماري خصوصاً نماي شهري شده است. دوره‌گذار به‌عنوان دوره تاريخي با ماهيت سيال و غيركمي در بازه زماني اواخر دوره قاجار و اوايل پهلوي است. همچنين به دلايل مختلفي ازجمله تغيير و انتقال قدرت حاكميت سياسي و كمبود منابع منتسب به اين دوره دشوارتر است. بنابراين براي ارائه پژوهش جامع و شامل براي هر شاخصه سه دوره اواخر قاجار، گذار و پهلوي اول موردبررسي قرارگرفته و سير تكاملي رويدادها و تحولات به‌صورت جامع ارائه‌شده است. روش انجام پژوهش با استفاده از راهبرد تركيبي دو روش تفسيري- تاريخي در جايگاه روش اصلي و پژوهش موردي در جايگاه روش مكمل است. شهر تهران است كه به‌دليل مركزيت آن در هر سه دوره به‌عنوان محدوده موردپژوهش در نظر گرفته‌شده است. مركزيت توجه اين پژوهش بر روي نماي شهري خانه‌هاي مسكوني قرارگرفته است. منظور از نماي شهري، نمايي است كه از فضاي شهري يا كوچه و خيابان قابل‌مشاهده باشد. تفسير سير تحول عنصر نماي شهري و خوانش ارتباط آن با شهرسازي و سياست حكومتي به‌عنوان هدف اين پژوهش تعيين‌شده كه نشان از وجود ارتباطي قابل‌توجه ميان اين شاخصه‌ها دارد.