تأثير شايستگي مديريتي و گرايش به يادگيري بر عملكرد شغلي مديران: نقش ميانجي رهبري كارآفرينانه در نظام آموزش عالي

اين پژوهش به پيامدها و مسائل ناشي از رويكرد رهبري اتخاذ شده توسط دانشگاه‌ها پرداخته و هدف اصلي آن، مطالعه و بررسي تأثير شايستگي مديريتي و گرايش به يادگيري بر عملكرد شغلي مديران با نقش ميانجي رهبري كارآفرينانه در دانشگاه‌هاي شهر كرمان بود. تحقيق حاضر بر اساس هدف يك تحقيق كاربردي و همچنين بر اساس چگونگي به دست آوردن داده‌هاي مورد نياز، از نوع تحقيقات توصيفي و همبستگي است. جامعه آماري اين تحقيق عبارت است از مديران و معاونين و روساي دانشكده‌هاي دانشگاه‌هاي شهر كرمان به تعداد 494 نفر بود كه حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران برابر با 214 نفر به صورت تصادفي طبقه‌اي انتخاب شد. براي جمع آوري داده‌ها از پرسشنامه استاندارد با روايي و پايايي مناسب استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با نرم‌افزار16 SPSS و Smart PLS انجام گرفته و از آماره‌هاي توصيفي و استنباطي و مدل معادلات ساختاري نيز براي تحليل داده‌ها و بررسي فرضيه‌ها استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه شايستگي مديريتي و گرايش به يادگيري تأثير مثبت معناداري بر رهبري كارآفرينانه و عملكرد شغلي دارد. گرايش به يادگيري نيز تأثير مثبت معناداري بر شايستگي مديريتي دارد. از طرفي، رهبري كارآفرينانه بر عملكرد شغلي تأثير مثبت معناداري دارد. همچنين رهبري كارآفرينانه در تأثيرگذاري شايستگي مديريتي و گرايش به يادگيري بر عملكرد شغلي نقش ميانجي ايفا مي‌كند.