تجلي انديشه‌هاي پست‌مدرن در برخي مواد منشور ملل متحد

The Manifestation of Postmodern Ideas in the UN Charter

پست‌مدرنيسم كه پيرو بحران‌هاي ناشي از مدرنيته و به‌عنوان نقدي بر آن، پاي به عرصۀ وجود نهاد، در مقايسه با بينش مدرن، رهيافتي انعطاف‌پذير و مسالمت‌جو تلقي مي‌شود كه رسالت پر كردن خلأهاي مدرنيته را عهده‌دار شده است. اثر اين مكتب در حوزه‌هاي مختلف جامعه را مي‌توان از طريق بازيابي مؤلفه‌هاي برجستة پست‌مدرن مانند «ساختارشكني»، «نسبي‌گرايي و نفي سلسله‌مراتب» و «تكثرگرايي»، در هر زمينه جست‌وجو كرد. رديابي اين مؤلفه‌ها در منشور ملل متحد و مادۀ 38 اساسنامة ديوان بين‌المللي دادگستري (به‌عنوان جزء لاينفك منشور و بازوي حقوقي سازمان) روش مناسبي به‌منظور حصول پاسخ اين پرسش است كه اين سند، تا چه اندازه و با چه كيفيتي از اين مكتب متأثر شده است؟ در موارد مختلفي مانند ديباچه، بند 6 مادۀ 2، مواد ناظر بر ساختار و برخي اختيارات شوراي امنيت، مواد 95 و 103 به انضمام مادۀ 38 اساسنامة ديوان، مواردي از ساختارشكني، نفي سلسله‌مراتب و تكثرگرايي مشاهده مي‌شود. اين مسئله مبين آن است كه اين موارد از جمله نخستين زمينه‌هاي اصطكاك حقوق بين‌الملل با مكتب مزبور بوده‌اند، ازاين‌رو براي درك كيفيت تعاملات آيندة حقوق بين‌الملل و پست‌مدرنيسم از اهميتي اساسي برخوردارند.

Postmodernism, which emerged after the crises of modernity, has undertaken the mission of filling the void of modernity as a more flexible and peaceful approach than modern vision. In this sense, it should not be regarded as the end of modernism, but as a critique of it and its continuation and completion in the context of criticism of modern elements. The coincidence of its heyday with the increasing speed of the establishment of international institutions, including the United Nations, obviously has made the charter affected. The Charter and the Statute of the International Court of Justice (as an integral part of the Charter and the United Nations' legal arm) have passed numerous challenges by establishing postmodern approaches in order to safeguard its mission.