ارزيابي مؤلفه‌هاي اجتماع‌محور در مجتمع‌هاي مسكوني با هدف بهبود كيفيت زندگي (مطالعه موردي: مجتمع مسكوني چهارصددستگاه نازي‌آباد)

مسكن، يكي از اركان تشكيل خانواده مي‌باشد و عامل شكل‌گيري روابط ميان اعضاي خانواده مي‌باشد. مكان محيط مسكوني، زمينه‌ساز ارتباط ميان انسان‌ها با اجتماع پيرامون آنان است. همچنين محيط مسكوني، عامل اصلي رشد و شكل‌گيري شخصيت انسان‌ها در برخود با هم‌نوعان خود در جامعه است و آنان را براي ورود به جامعه آماده مي‌كند. مجتمع‌هاي مسكوني به‌عنوان پيچيده‌ترين و اساسي‌ترين عملكرد در عرصه‌ معماري دو قرن اخير به حساب مي‌‌آيند و مي‌توانند تأثيرات بسياري در رفتار ساكنان و روابط آن‌ها داشته باشند. به‌منظور ارتقاي روابط اجتماعي در مجتمع‌هاي مسكوني بايد مؤلفه‌هاي اجتماع‌محور واكاوي شوند. پرسش اصلي پژوهش اين است كه چه عواملي بر ارائه الگوي اجتماع‌محور تأثيرگذار هستند. لذا براي پاسخ به پرسش پژوهش، ابتدا عوامل اصلي مرتبط با موضوع شامل محيط، مكان، هويت، قلمرو و تعاملات اجتماعي بررسي شدند و در ادامه، عوامل ثانويه شامل تعلق خاطر، ارتباط همسايگان، معماري جمعي، فضاي سبز و امنيت بررسي مي‌گردند. نمونه موردي، مجتمع مسكوني چهارصد دستگاه نازي‌آباد انتخاب گرديد و پرسش‌نامه مناسبي در ميان ساكنان هدف، توزيع گرديد. براي تحليل و بررسي سؤالات پرسش‌نامه از نمودارهاي آماري استفاده شد تا به استنتاج منطقي داده‌ها دست يابيم. بدين‌منظور از نمودار كمي استفاده شد. شايان ذكر است كه روش تحقيق در اين مقاله، تركيبي با مطالعه موردي مي‌باشد و جمع‌آوري، تحليل و تركيب اطلاعات كمّي و كيفي در موضوع مطالعه به‌منظور شناخت مسئله تحقيق انجام شده است.