تبيين مؤلفه‌هاي احساس امنيت در پيشگيري از جرم در طراحي‌ شهري (نمونه موردي: خيابان اصلي رجايي‌شهر كرج)

يكي از ضرورت‌هاي طراحي شهري، توجه به مقوله پيشگيري از وقوع جرم از طريق طراحي محيطي و اجراي صحيح آن است كه ماحصل اين مهم، ارتقاي كيفيت فضاي شهري، سطح رفاه مادي و رواني جامعه مي‌باشد. جامعه‌اي كه بستر شكل‌گيري هويت، فرهنگ و رفتار افراد است و اگر امنيت و احساس امنيت، به‌درستي در آن نقش‌آفريني نكند، شاهد انحرافات و كج‌روي‌ها در افراد جامعه و به‌نوعي تضعيف زيرساخت‌هاي اجتماعي خواهيم بود. از اين‌رو با توجه به گسترش جرايم در كشور كه فضاي شهري و طراحي كالبدي در آن نقش به‌سزايي ايفا مي‌كند، اين مقاله سعي دارد تا موضوع پيشگيري از جرم را با رويكرد تبيين مؤلفه‌هاي امنيت در طراحي محيطي، با روش توصيفي تحليلي، به‌وسيله مشاهدات‌ ميداني در خيابان اصلي منطقه رجايي‌شهر شهركرج بررسي كند. تحليل صورت گرفته مبتني بر تصاوير، آزمون رگرسيون چندمتغيره و فن‌ افتراق معنايي، با استفاده از خروجي داده‌ها در نرم‌افزار «اس.‌پي.‌اس.‌اس» است. نتايج نشان مي‌دهد مؤلفه‌هاي استخراج شده در بُعد‌ طراحي محيطي پيشگيرانه از جرم (سي.پي.تي.اي.دي) و در بُعد‌ امنيت، بيشتر از ميانه تئوري تحليل انجام شده مي‌باشد و به‌نوعي عوامل بحراني محسوب مي‌شوند كه بايد به آن‌ها در طراحي شهري (با تأكيد بر منطقه موردمطالعه) به‌منظور نيل به محيطي امن، توجه ويژه كرد.