تحليل تاب‌آوري شاخص‌هاي مسكوني در فضاهاي شهري با رويكرد عدالت فضايي (نمونة مطالعه: شهر قائم‌شهر)

عدالت فضايي به معني توزيع عادلانه منابع و فرصت هاي باارزش در فضاي جامعه است. تاب آوري شاخص هاي مسكوني يكي از مهم ترين عناصر و عوامل دستيابي به توسعة پايدار مبتني بر عدالت فراگير است. بي عدالتي در توزيع شاخص هاي مسكوني يكي از موضوعات محوري در مطالعات اجتماعي و نيز يكي از مهم‌ترين ابعاد ملموس بي عدالتي فضايي است. هدف اين پژوهش نيز تحليل تاب آوري شاخص هاي مسكوني در محله هاي شهر قائم‌شهر با رويكرد عدالت فضايي است. پژوهش حاضر بر اساس هدف از نوع كاربردي و بر اساس روش از نوع تركيبي است. گردآوري اطلاعات از طريق مطالعات كتابخانه اي و اسنادي صورت گرفته است. داده هاي مربوط به شاخص هاي مسكوني از بلوك هاي آماري شهر قائم‌شهر در سال 1395 استخراج شده است. شاخص هاي مسكوني در سطح محله در محيط نرم افزار Excel ثبت و براي وزن دهي به شاخص هاي مسكوني از مدل آنتروپي و براي تحليل تاب آوري شاخص هاي مسكوني از مدل واسپاس استفاده شده است. سپس نقشة تاب آوري شاخص هاي مسكوني در سطح محله هاي شهر قائم‌شهر در محيط نرم افزار Arc gis ترسيم شده است. نتايج مدل واسپاس نمايان كرده است كه محلة 7 بيشترين و محلة 12 كمترين ميزان تاب آوري شاخص هاي مسكوني را به خود اختصاص داده اند. همچنين نتايج نشان داد كه كل شهر قائم‌شهر نيز به لحاظ شاخص هاي مسكوني تاب آوري متوسطي دارد. بر اساس نقشة ترسيم شده نيز، بي عدالتي فضايي در تاب آوري شاخص هاي مسكوني در محله هاي شهر قائم‌شهر به‌وضوح مشخص شده است، به طوري كه 10 محله از 20 محلة شهر قائم‌شهر شامل محله هاي 12، 17، 16، 8، 19، 6، 20، 1، 10 و 11 از بي عدالتي در تاب آوري شاخص هاي مسكوني رنج مي برند.